Park Kulturowy „Osada Łowców Fok” w Rzucewie
Widok ogólny: kapliczka i pawilon wystawowy | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Nad Zatoką 9, 84-100 Rzucewo |
Data założenia |
2012 |
Zakres zbiorów |
archeologiczne |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Puck | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu puckiego | |
54°41′29,7082″N 18°28′10,0920″E/54,691586 18,469470 |
Park Kulturowy „Osada Łowców Fok” w Rzucewie – park kulturowy w Rzucewie (powiat pucki) prezentujący wystawę zabytków archeologicznych in situ.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Obiekt został otwarty 26 czerwca 2013. Celem jego funkcjonowania jest promocja turystyczna i edukacyjna krajobrazu kulturowego. Głównym elementem parku jest teren dawnej osady łowców fok, którą datuje się na V–II wiek p.n.e[1] (kultura rzucewska)[2].
Osadę odkryto w 1894. Stanowi jedno z najważniejszych stanowisk archeologicznych północnej Polski. Stanowisko systematycznie badała Danuta Król z Muzeum Archeologicznego w Gdańsku, począwszy od 1984. Badania udowodniły, że lokalna kultura cechowała się urozmaiconym wykorzystywaniem zasobów morskich, specjalizując się w rybołówstwie, jak również w połowie fok. Udostępnienie terenu szerszej publiczności rozpoczęto w latach 90. XX wieku. Prezentowano wówczas w jednym z pomieszczeń bazy archeologicznej niewielką wystawę obrazującą wyniki badań. Ustawa z 2003, dotycząca parków kulturowych, pozwoliła podjąć dalsze działania. W 2007 park ujęto w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w 2008 stworzono koncepcję przestrzenną parku, autorstwa Danuty Król i Teresy Iżewskiej. Budowę rozpoczęto w 2012 ze środków z Programu Operacyjnego „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007–2013”[1].
Osada[edytuj | edytuj kod]
Na osadę składają się:
- drewniana Chata Kaszubska z ekspozycją archeologiczną (zabytki pochodzące z badań rzucewskich),
- rekonstrukcje obiektów archeologicznych rozproszone na terenie parku, w tym: chata, grób, ziemianka, piec[1].
Przy każdym obiekcie znajduje się tablica z informacjami o rekonstrukcji. Wszystkie rekonstrukcje zostały odtworzone w miejscach ich odkrycia[1].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przy osadzie przebiegają:
- niebieski, pieszy Szlak Krawędzi Kępy Puckiej z Pucka do Wejherowa,
- Europejski długodystansowy szlak pieszy E9[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Pawilon wystawowy
-
Rekonstrukcja osady
-
Wypchana foka na wystawie
-
Fragment ekspozycji zewnętrznej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Marta Bloch , Paweł Marek Pogodziński , Archeologiczne instytucje paramuzealne w województwie pomorskim [online] .
- ↑ Piotr Czubla , EWOLUCJA ŚRODOWISK SEDYMENTACYJNYCH REGIONU POBRZEŻA KASZUBSKIEGO [online], s. 91 [dostęp 2021-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-18] .
- ↑ Mapy.cz [online], Mapy.cz [dostęp 2021-09-18] .