Parsuna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Parsuna (od łac. persona) – nazwa portretów świeckich malowanych w Rosji od końca XVI do początków XVIII wieku[1]

Parsuny wywodzą się z malarstwa ikonowego, korzystając z jego schematów przedstawieniowych i technik[1]. W XVII w. pojawiły się bardziej realistyczne ujęcia postaci i tła, co wiązało się z oddziaływaniem z Rzeczypospolitej wzorców portretu sarmackiego[1]. Terminem parsun określano także portrety ukraińskie oraz białoruskie[1].

Początkowo parsuny przedstawiały głównie władców i przedstawicieli rosyjskiej arystokracji. Ważnym ośrodkiem tego rodzaju malarstwa była Orużenaja Pałata (pracujący na potrzeby carów zespół pracowni na moskiewskim kremlu). W XVIII w. malarstwo parsunowe stało się domeną prowincjonalnych malarzy ikon, wykonujących portrety na zamówienie. Najdłużej parsuny podobały się rosyjskim kupcom, którzy aż do I poł. XIX w. kazali się najczęściej przedstawiać, w charakterystyczny dla malarstwa parsunowego sposób.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Stefan Kozakiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969, s. 270.