Paula Fudge

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paula Fudge
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1952
Isleworth

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Halowe mistrzostwa Europy
brąz Mediolan 1982 bieg na 3000 m
Mistrzostwa świata kobiet w biegach ulicznych
złoto Gateshead 1985 drużynowo
brąz Monte Carlo 1975 drużynowo
Reprezentacja  Anglia
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Edmonton 1978 lekkoatletyka
(bieg na 3000 m)
Mistrzostwa świata w biegach przełajowych
brąz Limerick 1979 drużynowo
brąz Rzym 1982 drużynowo

Paula Fudge z domu Yeoman (ur. 30 marca 1952 w Isleworth[1][2]) – brytyjska lekkoatletka, biegaczka długodystansowa, mistrzyni igrzysk Wspólnoty Narodów, rekordzistka świata.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Na igrzyskach Wspólnoty Narodów i mistrzostwach świata w biegach przełajowych reprezentowała Anglię, a na pozostałych dużych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.

Zwyciężyła w biegu na 3000 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton, wyprzedzając Heather Thomson z Nowej Zelandii i swą siostrę–bliźniaczkę Ann Ford[3]. Zajęła 8. miejsce w tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze[4].

13 września 1981 w Knarvik ustanowiła pierwszy oficjalny rekord świata w biegu na 5000 metrów czasem 15:14,51[5].

Zdobyła brązowy medal w biegu na 300 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie, przegrywając jedynie z Agnese Possamai z Włoch i Maricicą Puicą z Rumunii[6]. Zajęła 17. miejsce w biegu maratońskim na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[7].

Startowała w powodzeniem w mistrzostwach świata w biegach przełajowych, zajmując następujące miejsca: 1979 w Limerick – 17. miejsce, 1981 w Madrycie – 28. miejsce, 1982 w Rzymie – 14. miejsce i 1985 w Lizbonie – 56. miejsce[1]. W 1979 i 1982 zdobyła brązowe medale w klasyfikacji drużynowej[8].

Trzykrotnie startowała w mistrzostwach świata kobiet w biegach ulicznych, indywidualnie zajmując następujące miejsca: 1985 w Gateshead – 5. miejsce, 1986 w Lizbonie – 20. miejsce i 1987 w Monte Carlo – 8. miejsce[1]. W 1985 zdobyła złoty, a w 1987 brązowy medal drużynowo[9].

Paula Fudge była mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 3000 metrów w 1972 i biegu na 5000 metrów w 1983, wicemistrzynią w biegu na 1500 metrów w 1981 oraz brązową medalistką w biegu na 3000 metrów w 1974[10], brązową medalistką halowych mistrzostw Wielkiej Brytanii AAA w biegu na 1500 metrów w 1970[11] a także mistrzynią AAA w biegu ulicznym na 10 mil w 1982, 1986 i 1987, wicemistrzynią w maratonie w l986 oraz brązową medalistką w biegu na 10 kilometrów w 1992 i w maratonie w 1987[12]. Była mistrzynią UK Championships w biegu na 3000 metrów w 1978 i 1982 oraz wicemistrzynią na tym dystansie w 1977 i 1980 i w biegu na 5000 metrów w 1983[13]. Była również mistrzynią Anglii w biegu przełajowym w 1982, wicemistrzynią w 1981 i brązową medalistką w 1984[14].

Była rekordzistką Wielkiej Brytanii w bieg un 3000 metrów z czasem 8:48,74 uzyskanym 29 sierpnia 1978 w Pradze oraz w biegu na 5000 metrów z czasem 15:14,51 (13 września 1981 w Knarvik)[15].

Rekordy życiowe Fudge[2][16]:

  • bieg na 3000 metrów – 8:48,74 (29 sierpnia 1978, Praga)
  • bieg na 5000 metrów – 15:14,51 (13 września 1981, Knarvik)
  • bieg na 10 kilometrów – 32:44 (13 marca 1988, Southampton)
  • bieg na 15 kilometrów – 49:43 (21 listopada 1987, Monte Carlo)
  • bieg na 10 mil – 53:44 (21 września 1985, Reading)
  • półmaraton – 1:11:37 (24 lipca 1988, Newcastle)
  • maraton – 2:29:47 (30 października 1988, Chicago)

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Jej siostra bliźniaczka Ann Ford również była biegaczką długodystansową[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Paula Fudge w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-01-23].
  2. ↑ a b Hall of Fame: Paula Fudge [online], britishathletics.org.uk [dostęp 2021-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-28].
  3. ↑ Paula Fudge [online], thecgf.com [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  4. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 559 [dostęp 2021-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  5. ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 276 [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  6. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 472 [dostęp 2021-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  7. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 291 [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  8. ↑ British Medallists in World and European Cross Country Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  9. ↑ British Medallists/Placings in World and European Road Race Championships/Cups [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  10. ↑ AAA Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  11. ↑ AAA Indoor Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  12. ↑ British Road Race Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2020-01-18] (ang.).
  13. ↑ UK Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  14. ↑ British Cross Country Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  15. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 248. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  16. ↑ Paula Fudge [online], The Power of 10 [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  17. ↑ Tim Street, Commonwealth Games: Gold medalist who turned down Olympics chance has no regrets [online], mylondon.news, 26 czerwca 2014 [dostęp 2021-01-23] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzynie igrzysk Wspólnoty Narodów w biegu na 5000 metrów
  1. ↑ a b c d e W latach 1978–1994 zawodniczki rywalizowały na dystansie 3000 metrów.
Występ roku w biegu na 5000 metrów kobiet
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paula_Fudge&oldid=65732497”