Paweł Mrozowicki (podstarości lwowski)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Mrozowicki
Herb
Prus III
sędzia ziemski halicki
Rodzina

Mrozowiccy herbu Prus III

Data urodzenia

ok. 1645

Data śmierci

przed 12 sierpnia 1697

Ojciec

Jerzy Mrozowicki

Matka

Jadwiga Oleśnicka herbu Radwan

Żona

Katarzyna Kochańska herbu Rola, Eleonora N

Dzieci

Andrzej, Michał, Ludwika, Anna Barbara, Eleonora

Rodzeństwo

Konstanty Stanisław, Jan Franciszek, Marcin Mrozowicki

Paweł Mrozowicki herbu Prus III (ur. ok. 1645, zm. przed 12 sierpnia 1697) – sędzia ziemski halicki, sędzia kapturowy ziemi halickiej, pisarz ziemski halicki, podstarości lwowski, notariusz ziemski halicki, sędzia grodzki lwowski, pisarz grodzki żydaczowski, komornik graniczny żydaczowski i lwowski, deputat na Trybunały Koronne, elektor 1669 i 1674.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jerzego, sekretarza królewskiego i pisarza ziemskiego halickiego oraz Jadwigi z Oleśnickich herbu Radwan, sędzianki bełskiej, urodził się około 1645 roku. Po raz pierwszy wzmiankowany jest w 1665 roku, kiedy to wytoczył sprawę przeciwko Albertowi Majdeszewiczowi w sądzie ławniczym we Lwowie[1]. W działalność publiczną był zaangażowany od wczesnej młodości, poświęciwszy się, podobnie jak ojciec, karierze sądowniczej, którą zaczął jako komornik graniczny halicki, następnie został komornikiem granicznym żydaczowskim, a 10 marca 1674 roku komornikiem granicznym lwowskim, którym był co najmniej do stycznia 1685 roku[2][3]. Wziął udział w elekcji Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku z ziemią halicką[4]. oraz Jana III Sobieskiego w 1674 roku z województwem ruskim i podpisał z nim suffragia[5][6].

W 1679 roku został pisarzem grodzkim żydaczowskim, w tymże roku był też jednym z kandydatów na urząd podsędka ziemskiego halickiego, ale nominację uzyskał wówczas Aleksander Kurdwanowski[2][7].

Z upoważnienia królewskiego rozsądzał sprawy Żydów, którzy bardzo często protestowali przeciwko wyrokom sądowym[8]. W 1684 roku był marszałkiem sejmiku ziemi halickiej, a w 1685 roku został pisarzem ziemskim halickim i deputatem na Trybunał Koronny w Piotrkowie i Lublinie. Z nominacji Adama Mikołaja Sieniawskiego w 1687 roku został podstarostą lwowskim (przysięgę złożył 5 kwietnia 1687 roku), którym był przez dziesięć lat aż do śmierci w 1697 roku[9]. W 1695 roku został notariuszem ziemskim halickim i sędzią grodzkim lwowskim. Razem z bratem Janem Franciszkiem 22 stycznia tego roku podpisał we Lwowie protest szlachty ruskiej z powodu zerwanego dwa dni wcześniej sejmiku wiszeńskiego przedsejmowego[10].

11 września 1684 roku był marszałkiem sejmiku ziemi halickiej „electionis deputata” na Trybunał Koronny[11]. W następnym roku sejmik halicki postanowił „…jednostajnymi głosami nemine contradicente za sędziego ziemi naszej i deputata do Trybunału głównego koronnego blisko w Piotrkowie następującego, a za tem w Lublinie kończącego, obraliśmy i postanowili Imć p. Pawła Mrozowickiego, pisarza ziemi halickiej, któremu aby liberae electionis publica wydana była atestacja IMci p. marszałkowi koła naszego zlecamy i onego w tem obligamus”[12]. 28 listopada 1689 roku sejmik halicki powierzył jemu sprawdzenie rozliczenia z przeszłych podatków i rachunków[13].

Po Krzysztofie Skarbku, który został kasztelanem halickim, najpóźniej w 1696 roku otrzymał nominację na sędziego ziemskiego halickiego. 20 lipca 1696 roku wziął udział w konfederacji ziemian halickich, gdzie został powołany na sędziego kapturowego ziemi halickiej[14][15]. 12 sierpnia 1697 roku już nie żył.[16]

Ożenił się z Katarzyną Kochańską herbu Rola, która 29 czerwca 1687 roku była w Żółkwi matką chrzestną, w parze z Wiktorynem Sobieskim, nieznanego z imienia Żyda[15]. Pozostawił dzieci: Andrzeja, Michała, księdza, kanonika lwowskiego, Ludwikę zamężną 1v. za Tomaszem Dydyńskim herbu Gozdawa, 2v. za Stanisławem Rosnowskim herbu Ogończyk oraz Annę Barbarę[17]. Z drugą żoną, Eleonorą N, miał córkę o takim samym imieniu, która była ochrzczona 20 kwietnia 1695 w katedrze łacińskiej we Lwowie[18].

Wywód przodków[edytuj | edytuj kod]

4. Jan Mrozowicki      
    2. Jerzy Mrozowicki
5. Zofia Raszowska        
      1. Paweł Mrozowicki
6. Łukasz Oleśnicki    
    3. Jadwiga Oleśnicka    
7. Katarzyna Podfilipska      
 

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

 Wykaz literatury uzupełniającej: Paweł Mrozowicki (podstarości lwowski).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Centralne Państwowe Archiwum Historyczne we Lwowie, f. 52, op. 2, spr. 74, s. 293–295.
  2. ↑ a b Akta Grodzkie Lwowskie, t. 158, s. 1017.
  3. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXIV: Lauda sejmikowe halickie 1575–1695, [wyd. A. Prochaska], Lwów 1931, nr 232.
  4. ↑ Elektorowie Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III, s. 143.
  5. ↑ Volumina Legum / wyd. J. Ohryzko. T. V. Petersburg – Kraków, 1859-1860, s. 154.
  6. ↑ Elektorów poczet, którzy niegdyś głosowali na elektów Jana Kazimierza r. 1648, Jana III r. 1674, Augusta II r. 1697 i Stanisława Augusta r. 1764, s. 233.
  7. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. T. XXIV: Lauda sejmikowe halickie 1575–1695, [wyd. A. Prochaska]. Lwów, 1931, s. 421.
  8. ↑ Materiały źródłowe do dziejów Żydów w księgach grodzkich lubelskich z doby panowania Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego, 1669-1697. Lublin 2003, s. 112.
  9. ↑ Archiwum Grodzkie Lwowskie, t. 451, s. 875, t. 472, s. 499, t. 472, s. 1520.
  10. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXII, s. 275–276.
  11. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXII, s. 446–447.
  12. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXII, s. 454–455.
  13. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXII, s. 476–477.
  14. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXV, s. 1–2.
  15. ↑ a b Stanisław Gąsiorowski, Chrześcijanie i żydzi w Żółkwi w XVII i XVIII wieku, Kraków 2001, s. 23
  16. ↑ Akta Grodzkie Lwowskie, t. 472, s. 1520.
  17. ↑ Archiwum Główne Akt Dawnych, Zbiór Aleksandra Czołowskiego, Zespół nr 388, Notatki oraz wypisy Ludwika Zielińskiego z akt ziem. i grod. z XV-XVIII w. dot. Młockich, Morskich i Mrozowickich, sygn. 487.
  18. ↑ Iryna Jezerska. Czołowiczi ta żinoczi imena za metrykamy chreszczeń Katedralnoho kostełu Lwowa (XVII st.). „Ukrajinśkyj istorycznyj żurnał.” 2 (491), s. 211, 2010. (ukr.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Mrozowicki_(podstarości_lwowski)&oldid=67557923”