Pokoślin baldaszkowaty
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Nazwa systematyczna | |
| {{{nazwa łacińska}}} Torr. Ann. Lyceum Nat. Hist. New York 2:241. 1828 | |
Pokoślin baldaszkowaty (Eriogonum umbellatum Michx.) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej i nie występuje naturalnie w Polsce, jest natomiast czasami uprawiany jako roślina ozdobna.
Morfologia
- Pokrój
- Roślina darniowa tworząca gęste kobierce o wysokości ok. 10 cm.
- Łodyga
- Pędy płonne są rozgałęzione, pokładające się i mają zdolność ukorzeniania się. Głąbiki kwiatowe są wzniesione, sztywne i osiągają wysokość do 30 cm.
- Liście
- Pojedyncze, eliptyczne, tworzą różyczki liściowe. Blaszka na górnej stronie jest ciemnozielona, na spodniej, popielata i kutnerowata.
- Kwiaty
- Zebrane w duże baldachy złożone na szczycie głąbików. U odmiany typowej pąki są różowawe, kwiaty białe, o 6 szeroko rozwartych płatkach. Istnieją kultywary o żółtych kwiatach.
Zastosowanie i uprawa
Może być uprawiany jako roślina zadarniająca, na skarpach, a także na rabatach kwiatowych i w ogrodach skalnych. Jest mrozoodporny. Podczas bezśnieżnych zim przemarza górna warstwa pędów, ale roślina z łatwością odtwarza się na wiosnę z głębiej położonych różyczek liściowych. Należy jej wybierać stanowisko w bardziej suchym miejscu ogrodu. Rozmnaża się łatwo z ukorzenionych fragmentów łodyg. Najlepiej robić to na wiosnę.
Przypisy
Bibliografia
- Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.
- Przegląd skalniczek. [dostęp 2009-03-10].