Polana pod Jaworem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widok z Suchego Wierchu Kondrackiego

Polana pod Jaworem (słow. Javorova poľana) – polana na dnie Doliny Cichej Liptowskiej w słowackich Tatrach. Położona jest powyżej wylotu Doliny Tomanowej Liptowskiej na wysokości 1240-1300 m n.p.m. u podnóży Jaworowych Skałek i Rozpadłej Grani[1][2]. Od południowej strony dochodzi do Tomanowego Potoku Liptowskiego, od wschodniej do potoku spływającego dnem Jaworowego Żlebu. Przez jej środek na przedłużeniu Rozpadłej Grani biegnie morena środkowa powstała w wyniku połączenia moren bocznych lodowca Doliny Tomanowej Liptowskiej i lodowca Dolinki Rozpadłej.

Była to duża polana i dawniej dzieliła się na Wyżnią i Niżnią. Obydwie należały do Hali Tomanowej Liptowskiej, która w XVII i XVIII wieku była użytkowana przez mieszkańców wsi Wychodna, a później wsi Kokawa odległej od tej polany o 22 km. Stały na niej liczne szałasy. W połowie XIX w. ukrywały się w nich zbójnickie bandy Tatarka i Maurina. W czasie II wojny światowej w szałasach tych odpoczywali kurierzy tatrzańscy wędrujący, często z przeprowadzanymi ludźmi, na trasie Zakopane – Budapeszt. W kwietniu 1940 r. w czasie śnieżnej zawiei wędrował tędy na Węgry taternik Włodzimierz Gosławski z towarzyszącą mu Adą Kopczyńską. Nie udało im się dotrzeć do szałasów i obydwoje zginęli z wyczerpania powyżej Polany pod Jaworem.

Polana użytkowana była do 1950 r. Pozostałością dawnego pasterstwa są duże łany szczawiu alpejskiego, ale i one wkrótce znikną, bowiem po zaprzestaniu koszenia i wypasania polana zarasta lasem. Dawniej brzegiem polany prowadził szlak turystyczny na Tomanową Przełęcz, w czerwcu 2008 został przez TANAP zamknięty.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker Tatrzański, str. 314. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
  2. Ivan Bohuš: Od A po Z o názvoch Vysokých Tatier. Tatranska Lomnica: Štátne lesy TANAPu, 1996. ISBN 80-96-75227-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]