Polski Monopol Zapałczany

Polski Monopol Zapałczany (PMZ) – monopol skarbowy państwa w sferze produkcji i importu zapałek, ustanowiony w II Rzeczypospolitej ustawą z dnia 15 lipca 1925 r. o monopolu zapałczanym^[1].

Monopol został wydzierżawiony Spółce Akcyjnej dla Eksploatacji Państwowego Monopolu Zapałczanego w Polsce, w której większość udziałów miał szwedzki przemysłowiec Ivar Kreuger^[2]^[3].

W latach 1936–1939 jego dochody stanowiły ok. 0,4–0,5% całości wpływów skarbowych^[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ustawa z dnia 15 lipca 1925 r. o monopolu zapałczanym (Dz.U. z 1925 r. nr 83, poz. 561).
↑ ^a ^b Polski Monopol Zapałczany, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-12-13] .
↑ Zbigniew Landau, Działalność Koncernu Kreugera w Polsce, Przegląd Historyczny 49/1, 1958, s. 91–120.

[1] Ustawa z dnia 15 lipca 1925 r. o monopolu zapałczanym (Dz.U. z 1925 r. nr 83, poz. 561).

[PWN-2] Polski Monopol Zapałczany, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-12-13] .

[3] Zbigniew Landau, Działalność Koncernu Kreugera w Polsce, Przegląd Historyczny 49/1, 1958, s. 91–120.

[1]

[2]

[3]