Portal:Geografia/Artykuły/25
Hale tatrzańskie – w rozumieniu pasterskim i gospodarczym hala w Tatrach oznaczała cały obszar położony w górach nadający się do wypasu, ale niekoszony, i należący do jednego właściciela lub grupy właścicieli, często też od nazwiska właściciela brała swoją nazwę, np. Hala Goryczkowa, Hala Gąsienicowa. Polana natomiast różniła się od hali tym, że była koszona.
Początkowo, gdy ludność była jeszcze nieliczna, wypas nie stanowił dla Tatr wielkiego problemu. Ludności jednak ciągle przybywało, a wraz z nią wzrastała liczba stad. W drugiej połowie XIX wieku sytuacja stała się już dramatyczna. Często bacy nie udawało się zdobyć do wypasu polany u podnóża Tatr (tzw. przepaski), gdzie mógłby przetrzymać stado do czasu, gdy na halach podrośnie trawa. Z desperacji wypędzał je w Tatry, często gdy trawa na halach jeszcze nie podrosła, pasł bezprawnie na cudzych polanach lub w lesie państwowym.
Z braku możliwości porozumienia się z właścicielami hal i wobec postępującego niszczenia przyrody Tatr Rada Ministrów PRL w 1960 roku podjęła uchwałę o przymusowym wykupie lub wymianie wszystkich prywatnych własności w Tatrach, które zostały włączone w obszar Tatrzańskiego Parku Narodowego. Wypas kulturowy jest ograniczony ścisłymi regulacjami i odbywa się tylko na niektórych obszarach.