Posiew moczu
Posiew moczu, badanie bakteriologiczne moczu – badanie polegające na posianiu na odpowiedniej pożywce próbki moczu i następnie hodowli celem identyfikacji bakterii i określeniu jej lekowrażliwości, czyli wykonaniu tak zwanego antybiogramu.
Badanie jest wykonywane celem wykrycia bakteriomoczu, który świadczy o istnieniu zakażenia układu moczowego a istnienie tak zwanego znamiennego bakteriomoczu (znamiennej bakteriurii) świadczy o konieczności leczenia.
Technika oddania moczu do badania[edytuj | edytuj kod]
Mocz należy bezwzględnie oddać do sterylnego pojemnika na mocz, który zostanie otwarty bezpośrednio przed oddaniem moczu[1]. Oddanie moczu musi być poprzedzone dokładnym umyciem okolicy narządów płciowych. Do badania oddaje się pierwszy mocz po odpoczynku nocnym (jednak nie jest to warunek konieczny) z tak zwanego środkowego strumienia moczu, czyli pierwszą porcję moczu należy oddać do muszli klozetowej, następną porcję oddaje się (około 10 – 20 mililitrów) do pojemnika. Pozostałą część moczu również oddaje się do muszli klozetowej. Ze względu na konieczność zachowania czystości mikrobiologicznej, zakupiony pojemnik na mocz musi być sterylny, a w czasie jego otwierania i zamykania nie wolno dotykać ścian wewnętrznych pojemnika lub nakrętki. Pojemnik należy następnie zamknąć i w ciągu 2 godzin dostarczyć do laboratorium bakteriologicznego. W przypadku, gdy nie jest to możliwe, pojemnik można przechowywać do kilkunastu godzin w temperaturze 4 °C[2].
Oddzielnym problemem jest pobranie moczu do badania bakteriologicznego u osób, które nie kontrolują odruchu oddawania moczu (małe dzieci i osoby nieprzytomne). U dzieci proponowany jest następujący sposób postępowania: po umyciu skóry okolicy krocza i narządów płciowych należy wziąć dziecko na ręce i przytrzymać nogi w odwiedzeniu. Oczekiwanie na mikcję jest najkrótsze po porannym posiłku. Również obowiązuje pobranie środkowego strumienia moczu. Pobieranie moczu do woreczka daje zwykle wyniki nieprawdziwe, wykazujące bakteriomocz i naraża dziecko na niepotrzebną antybiotykoterapię. Innymi możliwościami uzyskania moczu do badania u dzieci, ale także u osób nieprzytomnych, to cewnikowanie pęcherza moczowego lub nadłonowe nakłucie pęcherza moczowego.
Interpretacja badania:
