Prašivá (1667 m)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prašivá
Ilustracja
Tanečnica, Prašivá i górna część Szerokiej Doliny
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Niżne Tatry

Wysokość

1667 m n.p.m.

Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Prašivá”
Ziemia48°57′22,3″N 19°37′52,9″E/48,956194 19,631361

Prašivá (1667 m) – szczyt w zachodniej części Niżnych Tatr (tzw. Dziumbierskie Tatry) na Słowacji.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Leży w bocznym grzbiecie Niżnych Tatr, odgałęziającym się w kierunku północnym od grzbietu głównego w szczycie Krupowej Hali, tuż na zachód od najwyższego szczytu tych gór – Dziumbiera. Położona jest pomiędzy Krupową Halą na południu a szczytem Tanečnica na północy, ok. 2 km na północ od grzbietu głównego. Od Tanečnicy oddziela ją płytkie siodło, zwane Salášky (ok. 1550 m). Zachodnie stoki Prašivej opadają ku Szerokiej Dolinie (górna partia Doliny Demianowskiej), natomiast stoki wschodnie – ku górnym partiom Doliny Bystrej (odgałęzienie Doliny Jańskiej).

Geologia i ukształtowanie[edytuj | edytuj kod]

Prašivá ma formę kształtnej kopy, wymodelowanej w skałach krystalicznych, budujących tu główny grzbiet Niżnych Tatr. Stoki łagodne, jedynie po stronie wschodniej skaliste, pocięte skalnymi żebrami i żlebkami.

Przyroda i jej ochrona[edytuj | edytuj kod]

Wierzchołek Prašivej porośnięty jest kosodrzewiną, reszta zboczy – pokryta roślinnością trawiastą i łanami borówki brusznicy. Szczyt leży w granicach Parku Narodowego Niżne Tatry, natomiast jego wschodnie stoki obejmuje dodatkowo rezerwat przyrody Ďumbier.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Grzbietem, od przełęczy Javorie na Przełęcz Demianowską w głównym grzbiecie Niżnych Tatr, omijając szczytowe spiętrzenie Prašivej od zachodu, biegnie żółto żółty znakowany szlak turystyczny – bardzo atrakcyjny z uwagi na roztaczające się z niego widoki na północne zerwy Dziumbiera.

Szlak żółty Przełęcz Demianowska (Demänovské sedlo) – Prašivá – Tanečnica – Javorie (przełęcz) – skrzyżowanie z czerwonym szlakiem, nim do Doliny Demianowskiej (Lúčky)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hochmuth Zdenko a kolektív: Nízke Tatry – západ. Turistický sprievodca ČSSR č. 10, wyd. Šport, Slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1982;
  • Hochmuth Zdenko i in.: Nízke Tatry (západná časť). Turistický sprievodca ČSSR zväzok 48a, wyd. Šport, Vydavateľstvo SV ČSTV, Bratislava 1965;
  • Nízke Tatry – Chopok, mapa 1:50 000, nr 122, wyd. VKÚ Harmanec, 2003, ISBN 80-8042-045-9;