Principessa Mafalda
| |
| Bandera | |
|---|---|
| Port macierzysty | |
| Armator |
Navigazione Generale Italiana |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Data wodowania |
22 października 1908 |
| Data oddania do eksploatacji |
9 marca 1909 |
| Data zatonięcia |
25 października 1927 |
| Dane techniczne | |
| Wyporność |
9120 t |
| Liczba pasażerów |
1530 |
| Długość całkowita (L) |
141 m |
| Zanurzenie (D) |
8,5 m |
Principessa Mafalda – włoski transatlantycki statek liniowy, którego zatonięcie w 1927 roku doprowadziło do śmierci 314 pasażerów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Statek został nazwany na cześć księżniczki Mafaldy Sabaudzkiej[1], córki króla Włoch Wiktora Emanuela III.
Od 1909 r. statek kursował między Genuą a Buenos Aires. W tamtym czasie był największym włoskim statkiem pasażerskim[2]. Principessa Mafalda słynęła też z luksusowego wyposażenia[3].
Katastrofa[edytuj | edytuj kod]
W 1927 r. statek był w bardzo złym stanie technicznym i zdaniem ekspertów nie powinien być dopuszczony do żeglugi. 11 października 1927 r. statek wyruszył do Buenos Aires. Podczas rejsu wielokrotnie ulegał awariom, które były usuwane w portach „po drodze” lub na pełnym morzu. 25 października 1927 r., przy brzegu Brazylii, wał napędowy statku urwał się i uszkodził kadłub. Ponieważ mechanizm zamykania grodzi wodoszczelnych był niesprawny, statek zaczął powoli tonąć w obecności innych statków, które przybyły na sygnał wzywania pomocy. Błędy w prowadzeniu akcji ratunkowej, nadejście nocy, zamieszanie i panika spowodowały śmierć 314 z 1252 osób na pokładzie.
Wymiary tragedii[edytuj | edytuj kod]
Katastrofa pozostaje największą tragedią włoskiej żeglugi[4] oraz największą w historii na półkuli południowej w czasie pokoju[5].
Ze względu na to, że wymiary katastrofy spotęgowane były błędnymi decyzjami osób dowodzących na statku, statek jest nazywany włoskim Titanikiem[6].
Statkiem mieli płynąć do Ameryki Południowej państwo Bergoglio wraz z synem Mario, ojcem Jorge Mario Bergoglio, przyszłego papieża. Spóźnili się jednak na rejs, mimo iż mieli wykupione bilety. Ostatecznie opuścili Włochy 11 września 1928[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Józef Kamiński: Hitlerowskie obozy koncentracyjne i ośrodki masowej zagłady w polityce imperializmu niemieckiego. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1964, s. 237, 340.. Mafalda Sabaudzka - księżna heska, więzień specjalny w KL Buchenwald.
- ↑ Ships Monthly, tom 40 (Londyn: Endlebury Publishing, 2005) s. 45
- ↑ Hans Ulrich Gumbrecht: Living on the Edge of Time. Cambridge: Harvard University Press, 1997, s. 169. ISBN 978-0674000551.
- ↑ Richard Goldstein: Desperate Hours. The Epic Rescue of the Andrea Doria. New York: John Wiley & Sons, 2001, s. 180. ISBN 978-047138934-7.
- ↑ Penelope Heckman: Over the Years. Pittsburgh: Dorrance Publishing, 2011, s. 10. ISBN 978-1-4349-1203-9.
- ↑ Luciano Garibaldi, Giorgio Giorgerini, M. Enrica Magnani Bosio: Principessa Mafalda. Titanic italiano. Milano: De Agostini, 2010. ISBN 978-8-8511-1450-3.
- ↑ Mariola Chaberka: Maryja. Sekret Papieża Franciszka. Kraków: Wydawnictwo AA, 2013, s. 27.