Przełączka za Ratuszem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przełączka za Ratuszem
Ilustracja
Od lewej: Upłazkowa Turnia, Saturn, Przełączka za Ratuszem, Ratusz
Państwo

 Polska

Wysokość

ok. 1260 m n.p.m.

Pasmo

Tatry

Sąsiednie szczyty

Saturn, Ratusz

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Przełączka za Ratuszem”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Przełączka za Ratuszem”
Ziemia49°14′16,3″N 19°52′15,2″E/49,237861 19,870889

Przełączka za Ratuszem (ok. 1260 m) – przełączka pomiędzy turniami Saturn i Ratusz w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Jest jedynym miejscem, z którego można bez trudności wyjść na Ratusz. Przez Przełączkę za Ratuszem nie prowadzi żaden szlak turystyczny, bywają tutaj jednak czasami taternicy, a rejon przełęczy penetrowany był przez poszukiwaczy jaskiń. Na przełączkę z Wąwozu Kraków prowadzą dwie drogi. Najłatwiejsza, pozbawiona trudności, prowadzi z Placu pod Ratuszem, początkowo piarżystym żlebem po zachodniej stronie ściany Ratusza, dalej przez kociołek pod południowo-zachodnim filarem Saturna i w końcu stromą depresją na przełączkę. Trudniejsza jest droga na przełączkę od jej wschodniej strony. Podejście zaczyna się kilkadziesiąt metrów powyżej Placu pod Ratuszem i prowadzi początkowo lasem, później stromym żlebkiem pomiędzy południowo-wschodnią ścianą Ratusza a oryginalną skalną płetwą o bardzo ostrej grani. Od strony żlebku płetwa ta ma wysokość tylko kilku metrów, ale jej przeciwległe stoki opadają pionową ścianą o wysokości około 40 m. Na podejściu żlebkiem do pokonania są dwa progi (III i V stopień trudności). Pierwsze przejście: Władysław Cywiński 9 czerwca 1994[1].

Rejon przełęczy jest zalesiony. Na stronę wschodnią opada początkowo łagodny i zalesiony stok, niżej stromo obrywający się do niewielkiego skalistego żlebku z progami opadającego do Kotła pod Saturnem. Ponadto pomiędzy przełączką a Kotłem pod Saturnem znajdują się jeszcze trzy duże nyże[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część zachodnia, t. 3, Poronin: Wyd. Górskie, 1996, ISBN 83-7104-011-3.