Przy fortepianie
| |
| Autor |
James McNeill Whistler |
|---|---|
| Data powstania |
1858–1859 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
67 × 91,6 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Przy fortepianie (ang. At The Piano) to obraz olejny amerykańskiego malarza Jamesa McNeilla Whistlera namalowany w 1858–1859, znajdujący się w zbiorach Taft Museum of Art w Cincinnati. Jest to pierwszy znaczący obraz artysty.
Opis i analiza[edytuj | edytuj kod]
Obraz Przy fortepianie został odrzucony przez Salon paryski w 1859 natomiast spotkał się z dobrym przyjęciem na wystawie Royal Academy of Arts w 1860 w Londynie[1]. To pierwsze znaczące dzieło Jamesa Whistlera odzwierciedla środowisko mieszczańskie, w którym artysta się wychowywał. Whistler przedstawił na obrazie swoją przyrodnią siostrę Deborę Delano Haden i jej córkę Annie Harriet Haden. Matka gra na fortepianie, który należał do zmarłego w 1849 ojca artysty, George’a Washingtona Whistlera a córka słucha. Matka i córka są ubrane w tradycyjne, żałobne stroje ludzi epoki wiktoriańskiej – matka w czerni a córka w bieli. Tytuł obrazu nie wykazuje jednak związku z sytuacją rodzinną artysty a i sam obraz nie jest, w przeciwieństwie do typowych scen z matką i dzieckiem epoki wiktoriańskiej, dziełem sentymentalnym. Artysta jest tu bardziej zainteresowany w równowadze postaci matki i córki. Twarz tej ostatniej jest niewyraźna, mglista. Whistler użył obrazków na ścianie i linii boazerii pod nimi oraz fortepianu, żeby stworzyć poczucie kompozycyjnej spójności dzieła. Użyte kolory są proste i zdecydowane. Kilkoma muśnięciami pędzla artysta doskonale oddał odblask naczynia stojącego za matką[2].
Whistler świadomie naśladował w swym obrazie efekt optyczny osiągany dzięki użyciu stereoskopu, popularnemu wówczas przyrządowi optycznemu. Stosując dwa całkowicie odrębne punkty ogniskowe w postaciach matki i córki sprawił, iż niemożliwe jest skupienie uwagi na obu równocześnie. Efekt widzenia stereoskopowego potęguje płytka głębia obrazu. Już w tym wczesnym dziele Whistler osiągnął wizualną intymność pomiędzy formalną strukturą a tematem malowidła. Podczas gdy w większości obrazów tego typu przedstawiane osoby siedzą obok siebie dzieląc się swoją wiedzą muzyczną, w obrazie Whistlera matkę od córki dzieli nieprzekraczalna przepaść wywołana przez dwa oddzielne punkty ogniskowe, stwarzająca wrażenie jakby osamotnienia i izolacji[3]. To poczucie izolacji artysta złagodził akcentując odblaski na szkle obrazów oraz na nogach i pudle fortepianu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nicolas Pioch w: Web Museum, Paris: Whistler, James Abbott McNeill. [dostęp 2011-11-05]. (ang.).
- ↑ Hunterian Museum and Art Gallery, University of Glasgow: James McNeill Whistler – At the Piano. [dostęp 2011-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-30)]. (ang.).
- ↑ Mark Harden w: Glyphs: James McNeill Whistler. [dostęp 2011-11-05]. (ang.).
- ↑ Taft Museum: At the Piano. James Abbott McNeill Whistler. [dostęp 2011-11-05]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Ogólne | |
|---|---|
| Bliscy | |
| Przyjaciele | |
| Obrazy |
|
| Kolekcje publiczne |
