Pseudopeziza trifolii
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Pseudopeziza trifolii |
| Nazwa systematyczna | |
| Pseudopeziza trifolii (Biv.) Fuckel Jb. nassau. Ver. Naturk. 23-24: 290 (1870) | |
Pseudopeziza trifolii (Biv.) Fuckel – gatunek grzybów z rodziny Drepanopezizaceae. Pasożyt roślin, wraz z gatunkiem Pseudopeziza medicaginis wywołujący chorobę o nazwie kustrzebka koniczyny[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pseudopeziza, Drepanopezizaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[2].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1816 r. Antonius de Bivona-Bernardi, nadając mu nazwę Ascobolus trifolii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum, nazwę nadał mu w 1870 r. Leopold Fuckel[2].
- Ascobolus trifolii Biv. 1816
- Mollisia trifolii (Biv.) W. Phillips 1887
- Phacidium trifolii (Biv.) Boud. 1869
- Pseudopeziza trifolii (Biv.) Fuckel 1870 f. trifolii
- Pseudopeziza trifolii f. trigonellae Gonz. Frag. 1916
- Trochila trifolii (Biv.) de Not. 1864
Cykl rozwojowy[edytuj | edytuj kod]
Grzyb mikroskopijny, saprotrof i pasożyt obligatoryjny. Zimuje na resztkach pożniwnych – pozostałych w ziemi liściach. Na tym etapie swojego rozwoju jest saprotrofem. Pod skórką górnej powierzchni obumarłych liści tworzy apotecja o średnicy 0,2–0,7 mm. Znajdują się w nich 8-zarodnikowe, zgrubiałe worki na krótkim trzonku, a w nich bezbarwne i bez przegród, owalne lub jajowate askospory o rozmiarach 10–11 × 4,5–5 μm. Wiosną przenoszone przez wiatr dokonują infekcji pierwotnej. Od tego momentu grzyb staje się pasożytem. Na porażonych liściach w miejscu rozwoju grzybni tworzą się plamy o barwie od żółtawej, przez ciemnoczerwoną i szarobrunatną do niemal czarnej. W polskich warunkach klimatycznych nie wytwarza on zarodników konidialnych, infekcji wtórnej natomiast dokonują askospory powstałe na porażonych i opadłych liściach w późniejszym okresie sezonu wegetacyjnego[4][1].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Jest szeroko rozprzestrzeniony. Występuje w Europie, Północnej i Południowej Ameryce, Afryce, Azji, Australii i Nowej Zelandii[4][5].
Pasożytuje na koniczynie białej (Trifolium repens) i koniczynie łąkowej (Trifolium pratensis) i ich mieszańcach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Choroby roślin uprawnych, t. 2, Poznań: PWRiL, 2011, ISBN 978-83-09-01077-7.
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-09] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2016-10-29] (ang.).
- ↑ a b c Pseudopeziza trifolii [online], Mycobank [dostęp 2016-10-29].
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-10-29].