Quinchao
42°28′59″S 73°28′59″W/-42,483000 -73,483000 Kościół w miejscowości Quinchao | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Region | |
| Akwen | |
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
120 km² |
| Populacja (2002) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Los Lagos  | |
Położenie na mapie Chile  | |
| 42°28′59″S 73°28′59″W/-42,483000 -73,483000
| |
| |
Quinchao – wyspa w południowej części Chile. Ma powierzchnię 120 km² i jest drugą pod tym względem wyspą archipelagu Chiloé[2]. Słynie z bogatej tradycji architektury drewnianej. Na wyspie, w miejscowościach Achao i Quinchao znajdują się dwa z szesnastu drewnianych kościołów archipelagu Chiloé[3]. Można się na nią dostać promem z miejscowości Dalcahue położonej na największej wyspie archipelagu, Chiloé[4][5]. Obie wyspy rozdziela kanał Dalcahue[1].
Krajobraz wyspy jest pagórkowaty. Znajduje się na niej wiele pastwisk i małych wsi. Dominuje uprawa warzyw, szczególnie ziemniaków w ponad 200 odmianach, owoców oraz bydła. Ponadto miejscowi zajmują również hodowlą ostryg, małż i łososi. W pogodny dzień z wyspy można obserwować ośnieżone góry północnej części Patagonii[5][2].
W Curaco de Vélez znajduje się kilka uliczek z charakterystycznymi kolorowymi, drewnianymi domami zbudowanych z miejscowego drewna (m.in. Pilgerodendron uviferum, ficroja cyprysowata) i pokrytych gontem. Miejscowość położona jest wokół zatoki i otoczona łagodnymi wzgórzami. Na Plaza de Armas obok kościoła umiejscowione jest popiersie miejscowego bohatera, admirała Riverosa, dowódcy chilijskiej floty, która zdobyła peruwiański okręt pancerny Huáscar podczas wojny o Pacyfik. Podobne domy, co w Curaco, są również w Achao. Mieści się tu muzeum cultura de madera (kultury obróbki drewna). Przy placu miejskim znajduje się pochodzący z 1764 roku kościół Santa Maria de Loreto, przykład typowego kościoła Chiloé, uważany za najstarszy na archipelagu. W lutym odbywają się tam dwa festiwale folklorystyczne; muzyczny Encuentro Folklórico de las Islas del Archipiélago i kulinarno-rzemieślniczy Muestra Gastronómica y Artesanal[4]. Na wyspie istnieje rozbudowana baza noclegowa i gastronomiczna w postaci hostali, kempingów i gospodarstw agroturystycznych oferujących różnorodne dania tradycyjnej kuchni[2].
Na mokradłach znajdujących się w miejscowościach Chullec, Curaco i Quinchao można obserwować ptaki endemiczne i wędrowne takie jak szlamnik amerykański, kulik mniejszy, flaming chilijski, łabędź czarnoszyi, brzytwodziób amerykański i sieweczka szarolica[2].
Administracyjnie wyspa podzielona jest między dwie gminy; Curaco de Vélez w zachodniej części[6] i Quinchao, która oprócz wschodniej części wyspy zajmuje także mniejsze okoliczne wyspy[7]. Obie gminy leżą w prowincji Chiloé, w regionie Los Lagos[8].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Domy w Curaco de Vélez pokryte gontem -
Tradycyjny dom w Achao -
Plac miejski i zabytkowy kościół w Achao -
Widok na miejscowość Achao -
Wybrzeże wyspy w miejscowości Chequian
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Minifundio Chilote: pasado, presente y futuro. repositorio.uchile.cl. [dostęp 2018-12-10]. (hiszp.).
- ↑ a b c d Isla Quinchao. chileturismorural.cl. [dostęp 2018-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-11)]. (hiszp.).
- ↑ Churches of Chiloé. whc.unesco.org. [dostęp 2018-12-10]. (ang. • fr. • arab. • chiń. • ros. • hiszp. • jap. • niderl.).
- ↑ a b Isla Quinchao. roughguides.com. [dostęp 2018-12-10]. (ang.).
- ↑ a b Welcome to Isla Quinchao. lonelyplanet.com. [dostęp 2018-12-10]. (ang.).
- ↑ Curaco de Vélez. reportescomunales.bcn.cl. [dostęp 2018-12-10]. (hiszp.).
- ↑ Quinchao. reportescomunales.bcn.cl. [dostęp 2018-12-10]. (hiszp.).
- ↑ Ubicación geográfica. gobernacionchiloe.gov.cl. [dostęp 2018-12-10]. (hiszp.).