Rajmund Paprzyca Niwiński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rajmund Paprzyca Niwiński
Rajmundo Aldini
Pełne imię i nazwisko

Rajmund Telesfor Paprzyca Niwiński

Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1914
Kielce

Data i miejsce śmierci

3 października 1995
Boguszów-Gorce

Miejsce spoczynku

Boguszów-Gorce

Narodowość

polska

Małżeństwo

Eugenia Paprzyca-Niwińska, Józefa Niwińska

Dzieci

Rajmund, Joanna, Julian

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Rajmund Telesfor Paprzyca Niwiński (ur. 5 stycznia 1914 w Kielcach, zm. 3 października 1995 w Boguszowie-Gorcach) – polski siłacz, hubalczyk, najsilniejszy człowiek w Polsce.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 stycznia 1914 w Kielcach w rodzinie z tradycjami patriotycznymi — jego ojciec walczył w legionach a dziadek został odznaczony krzyżem Virtuti Militari za udział w powstaniu styczniowym. W dzieciństwie chorował na gruźlicę i lekarz zabronił mu jakiekolwiek wysiłku fizycznego a nawet sugerował rezygnację z nauki szkolnej. W bibliotece ojca znalazł podręcznik angielskiego siłacza Eugena Sandowa oraz książkę o jodze i jej wpływie na rozwój siły fizycznej. Zastosowane ćwiczenia doprowadziły po roku do zamierzonego efektu — z chłopca najsłabszego wśród szkolnych kolegów stał się najsilniejszy. W wieku lat szesnastu został zaangażowany do występów w cyrku "Korona", gdzie prezentował swoją siłę gnąc żelazne sztaby.

W 1934 powrócił do szkoły i ukończył gimnazjum. Był członkiem krakowskiego klubu "Wisła" i startował w walkach bokserskich, jak również w konkurencji podnoszenia ciężarów.

W czasie II wojny światowej służył pod dowództwem majora Hubala od 16 listopada 1939, następnie w oddziale „Huragan” powiat Radom, oddziale AK „Maryśka” Pionki i do końca wojny w Batalionach Chłopskich. Był kilkukrotnie ranny i wojnę zakończył w stopniu porucznika AK. Odznaczony został Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Walecznych oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi.[1]

Po zakończeniu wojny razem z żoną i dziećmi wyjechał na "Ziemię Odzyskane" i prowadził gospodarstwo rolne. Po pięciu latach prześladowań przeniósł się do PGR. W latach 1947-1954 rozpracowywany przez Urząd Bezpieczeństwa w związku z podejrzewaniem go o "rozpowszechnianie wrogiej propagandy"[2]. Co pewien czas był wzywany do UB na rozmowy, aż w końcu stracił pracę. Jego żona nie wytrzymała presji prześladowań i odebrała sobie życie. Po zaprezentowaniu swojej siły fizycznej i umiejętności na spotkaniu z objazdowym siłaczem Januszem Sarneckim, dostał zatrudnienie jako zawodowy atleta.

Pod pseudonimem Rajmund Aldini jeździł po całym kraju z pokazami siły. W ciągu 20 lat odbyło się 1210 dwugodzinnych seansów w których rozrywał palcami płaty blachy, prostował podkowy oraz skręcał w sprężynę 50-kilagramową żelazną sztabę.

W finale zakładał na kark stalową szynę, a z obydwu stron szyny zawieszało się po 10 rosłych mężczyzn. W momencie, gdy szyna zaczynała się wyginać w łuk numer dobiegał końca[3].

W dorobku sportowym jako czynny zawodnik stoczył 106 walk bokserskich w wagach od średniej do ciężkiej; w 1956 zajął 6. miejsce w rzucie młotem na mistrzostwach Polski. Zmarł 3 października 1995 w Boguszowie-Gorcach i tam został pochowany.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2021 w Boguszowie-Gorcach odsłonięto pomnik poświęcony Rajmundowi Niwińskiemu, którego fundatorem był Sławomir Juszczak. W uroczystości uczestniczyli: burmistrz Sylwia Dąbrowska, przewodniczący Rady Miejskiej Stanisław Urbaniak, doradca wojewody Damian Mrozek, mieszkańcy miasta oraz rodzina bohatera[4].

W Boguszowie-Gorcach został zrealizowany mural na ścianie dawnego kina[5].

Srebrny Wawrzyn w 1994 w zakresie literatury za pozycję "Nigdy nie dałem kopnąć się w ..."[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Okiem Jadwigi − Rajmund Paprzyca Niwiński człowiek z żelaza [online] [dostęp 2022-03-24] (pol.).
  2. ↑ Inwentarz archiwalny IPN, IPN Wr 024/738 [Teczka ewidencyjna dot. Niwiński Rajmund, imię ojca: Rajmund, ur. 05-01-1914 r. Materiały dot. byłego członka Batalionów Chłopskich podejrzewanego o rozpowszechnianie wrogiej propagandy] [online] [dostęp 2023-07-04] (pol.).
  3. ↑ Redakcja, Człowiek z żelaza na scenie "Grunwaldu" [Kalendarium 50-lecia "Nowości"] [online], Nowości Dziennik Toruński, 18 grudnia 2017 [dostęp 2022-03-24] (pol.).
  4. ↑ Redakcja, Rajmund „Paprzyca" Niwiński ma swój pomnik w Boguszowie-Gorcach! [online], Wałbrzych Nasze Miasto, 28 września 2021 [dostęp 2022-03-24] (pol.).
  5. ↑ 107 rocznica urodzin siłacza z Boguszowa – Gorc | Tygodnik DB2010 [online], Tygodnik DB2010 | GAZETA AGLOMERACJI WAŁBRZYSKIEJ, 5 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-24] (pol.).
  6. ↑ Wawrzyn Olimpijski – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2022-03-24] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rajmund_Paprzyca_Niwiński&oldid=72915695”