Rebecca Belmore

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rebbeca Belmore
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1960
Upsala

Narodowość

Lac Seul First Nation (Kanadyjska)

Dziedzina sztuki

instalacje, sztuka performance

Nagrody

Governor General's Award (2013)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rebbeca Belmore (ur. 1960) jest interdyscyplinarną artystką Anishinaabekwe, która jest szczególnie znana ze świadomych politycznie i społecznie performansów i instalacji[1][2]. Jest Ojibwe i członkiem Obishikokaang (Lac Seul First Nation)[3][4]. Obecnie artystka mieszka w Toronto, Ontario.

Belmore występowała i wystawiała w kraju i za granicą od 1986 r. Jej praca koncentruje się na problemach miejsca i tożsamości oraz konfrontuje wyzwania dla ludzi Pierwszych Narodów[5]. Jej prace dotyczą historii, głosu i bezdźwięczności, miejsca i tożsamości. Jej praca, czy to rzeźba, wideo czy fotografia natury, opiera się na performansie[1]. Aby odnieść się do polityki reprezentacji, sztuka Belmore stara się odwrócić lub podważyć oficjalne narracje, jednocześnie demonstrując preferencje w użyciu powtarzalnych gestów i naturalnych materiałów[1]. Sztuka Belmore ujawnia wieloletnie zaangażowanie w politykę i jej związek z budowaniem tożsamości i ideami reprezentacji[1]. Wystawiała w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Meksyku, na Kubie i Australii. W 2005 roku Uniwersytet OCAD przyznał Belmore tytuł doktora w uznaniu dla jej kariery[5].

Była pierwszą rdzenną kobietą reprezentującą Kanadę na Biennale w Wenecji w 2005 roku[6]. W 2013 roku otrzymała również Nagrodę Gubernatora Generalnego Kanady w dziedzinie sztuk wizualnych i mediów[6][7].

Życie[edytuj | edytuj kod]

Belmore urodziła się 22 marca 1960 roku w Upsali[8]. Do 16 roku życia Belmore spędzała lato w północno-zachodnim Ontario ze swoimi dziadkami. W ciągu wakacji babcia uczyła ją zbierania rodzimej żywności z lądu[9]. Pisarka Jessica Bradley opisuje okres dojrzewania Belmore jako trudny ze względu na „zwyczaj zakorzeniony w asymilacji narzuconej przez kanadyjski rząd została wysłana do szkoły średniej w Thunder Bay i zamieszkała u obcej rodziny”. Bradley dodaje, że w wyniku jej doświadczeń jako nastolatki pojęcia wysiedlenia i utraty kulturowej są „przekształcane w akty lub przedmioty zadośćuczynienia i protestu w jej różnych pracach”[10]. Belmore uczęszczała do Ontario College of Art and Design w Toronto w 1988 r., a dzięki sukcesowi na Biennale w Wenecji w 2005 r. otrzymała honorowy tytuł doktora[5].

Matka Belmore urodziła się na małej wyspie w północnym Ontario. Podróż, którą odbyła Belmore, żeby odwiedzić miejsce, w którym urodziła się jej matka miała wielki impakt na jej prace[9].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Rebecca Belmore przez całą swoją karierę prezentowała swoje prace na wystawach co dwa lata. Dwukrotnie reprezentowała Kanadę na Sydney Biennale; w 1998 roku na wystawie Every Day, a w 2006 w wystawie Zones of Contact. W 2005 roku jej praca Fontanna została pokazana w kanadyjskim pawilonie na 51. Biennale w Wenecji, jako pierwsza aborygeńska artystka, która kiedykolwiek reprezentowała Kanadę na tym wydarzeniu[11][12]. W tym samym roku artystka wystawiała w ramach Sweet Taboos na 3. Biennale w Tiranie, w Albanii. W 1991 roku wystawiała na IV Biennale de la Habana w Hawanie na Kubie[1].

Esej Jolene Rickard(inne języki) w Venice Biennale Catalog[13] opisuje pracę Belmore: „Jako osoba Pierwszych Narodów czy Aborygenów, ojczyzną Belmore jest teraz nowoczesny naród Kanady; jednak świat sztuki niechętnie uznaje ten stan za ciągłą formę wygnania kulturowego i politycznego. Włączenie bazy politycznej Pierwszych Narodów nie ma na celu marginalizacji pracy Belmore, ale nadanie jej głębi. Ludzie myślą o Belmore zarówno jako o Kanadyjczyku, jak i Anishinabe – ja myślę o niej jako o Anishinabe żyjącej w nieustannie kolonialnej przestrzeni obu Ameryk.”

Belmore miała dwie duże indywidualne wystawy objazdowe: The Named and the Unnamed, wieloczęściową instalację upamiętniającą kobiety zaginione w Downtown Eastside w Vancouver, w Morris and Helen Belkin Art Gallery w Vancouver (2002); oraz 33 Pieces, Blackwood Gallery, University of Toronto w Mississauga (2001). W 2008 roku w Vancouver Art Gallery odbyło się Rising to the Occasion, przegląd w połowie kariery artystycznej Belmore’a.[1] W 2014 roku Belmore otrzymał zlecenie stworzenia oryginalnego dzieła dla Kanadyjskiego Muzeum Praw Człowieka[14]. Praca składa się z koca z ręcznie prasowanych glinianych koralików, do pomocy w jego produkcji została zaangażowana społeczność w Winnipeg[6].

W 2010 roku Belmore była zaangażowana w spór prawny z Galerią Pari Nadimi w Toronto, która pozwała ją o odszkodowanie karne i utracone przyszłe dochody do 750 000 USD.[9][9]

W 2017 roku prace Belmore były wystawiane na documenta 14 w Atenach w Grecji oraz w Kassel w Niemczech[15].

W 2018 roku Art Gallery of Ontario wystawiła objazdową retrospektywę prac Belmore, Facing the Monumental[9][16][9]. Kuratorem była Wanda Nanibush. Facing the Monumental zawiera rzeźby, instalacje, fotografie i filmy z 30 lat kariery Belmore[9]. Była to największa do tej pory wystawa jej prac, pokazywana w galeriach w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych[9][9].

Dzieła sztuki[edytuj | edytuj kod]

Opis ważnych dzieł[edytuj | edytuj kod]

Interaktywna instalacja Belmore Mawa-che-hitoowin: A Gathering of People for Any Purpose (1992), przedstawiała krzesła z kuchni Belmore i krzesła kuchenne należące do innych bliskich jej kobiet, ułożone w okrąg. Na każdym krześle spoczywała para słuchawek. Zwiedzający zostali zaproszeni, aby usiąść na każdym krześle, założyć słuchawki i wysłuchać opowieści o walkach i triumfach różnych rdzennych kobiet w Kanadzie, opowiedzianych ich własnym głosem. Praca została zamówiona na wystawę sztuki rdzennych mieszkańców w 500. rocznicę przybycia Kolumba do Hiszpanii. W związku z tym wykorzystano rdzenne tradycje opowiadania historii i przekazywania mądrości osobom starszym jako sposób na odrzucenie rdzennych stereotypów i wiktymizacji[17].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

Wybrane prace artystki[1]:

  • Twelve Angry Crinolines (1987), parada i wideo performans, Thunder Bay, Ontario, Kanada. Współpraca z: Ana Demetrakopoulos, Kim Erickson, Lori Gilbert, Joane Lachapelle-Bayak, Glenn McLeod, Karen Maki, Sandy Pandia and Lynne Sharman; zorganizowane przez Lynne Sharman
  • Artifact #671B (1988), protest w obronie the Lubicon Cree i przeciwko obchodom Olimpijskiego Płomienia, Thunder Bay, Ontario, Kanada
  • High-tech Teepee Trauma Mama (1988), instalacja performance, Indian Days Native Student Association Winter Carnival, Uniwersytet Lakehead, Thunder Bay Ontario, Kanada
  • HOWUH! (1988), performance oparty na muzyce, projekt z Allen De Leary, Definitely Superior Art Gallery i Thunder Bay Indian Friendship Centre, Thunder Bay, Ontario, Kanada
  • Nah-doe-tah-moe-win: Means an Object That You Listen To (1989), Niagara Artists Centre, Saint Catharines, Ontario, Kanada; Galerie SAW Gallery, Ottawa, Ontario, Kanada; Multi-media Works: A Native Perspective, AKA, Saskatoon, Saskatchewan, Kanada
  • August 29, 1990 (1990), performance, Première Biennale d’art actuel de Québec, Le Lieu, Quebec City, Quebec, Kanada
  • Ayum-ee-aawach Oomama-mowan: Speaking to Their Mother (1991), performance, Walter Phillips Gallery, The Banff Centre, Banff, Alberta, Kanada; wystawiane w wielu miejscach w Kanadzie (1991-1996)
  • Creation or Death: We Will Win (1991), performance, IV Bienal de la Habana, Havana, Kuba
  • Mawa-che-hitoowin: A Gathering of People for Any Purpose (1992), instalacja mieszana, wystawa „Land/Spirit/Power”, National Gallery of Canada, Ottawa, Ontario, Kanada
  • I am not a Fucken Squaw! (1993), performance, bankiet ukończenia programu kształcenia na odległość, Sioux Lookout, Ontario, Kanada
  • Affiliation/Affliction (1994), współpraca z Reona Brass, Rencontre internationale d’art performance (RIAP) de Quebec, Le Lieu, Quebec, Kanada
  • Tourist Act #1 (1995), występ partycypacyjny, Institute of American Indian Arts, Santa Fe, Nowy Meksyk, U.S.A
  • Interview with the Ghost of Luna (1997), performance, „Apocalypso” artist’s residency, The Banff Centre, Banff, Alberta, Kanada
  • Garden of Eden (1998), performance, Five New Works (untitled), Canadian Performance Art Tour, Niemcy
  • Manifesto (1999), performance, TIME TIME TIME festiwal sztuk performatywnych, Fado Performance, Inc., Zsa Zsa Gallery, Toronto, Ontario, Kanada
  • The Indian Factory (2000), wykonanie podczas instalacji, High-tech Storytellers: An Interdisciplinary Aboriginal Art Project, Tribe/AKA Gallery, Saskatoon, Saskatchewan, Kanada
  • Wild (2001), House Guests: Contemporary Artists in the Grange, Art Gallery of Ontario, Toronto, Ontario, Kanada
  • Vigil (2002), performance, Talking Stick Aboriginal Art Festival, Full Circle First Nations Performance, Vancouver, Brytyjska Kolumbia, Kanada
  • Tongue River (2003), współpraca performance z Bently Spang, Fado Performance, Inc., Toronto, Ontario, Kanada
  • Back to the Garden (2006), performance, Urban Shaman/ Ace Art, Inc., Winnipeg, Manitoba, Kanada
  • „Freeze” z Osvaldo Yero (2006), Nuit Blanche, Toronto, Ontario, Kanada
  • Painted Road (2007), performance, droga żwirowa za Art Gallery of Sudbury, Uniwersytet Lauretyński, Sudbury, Ontario, Kanada
  • Making Always War (2008), performance, asystentka performance: Daina Warren, Morris and Helen Belkin Art Gallery, Uniwersytet Kolumbii Brytyjskiej, Vancouver, Kolumbia Brytyjska, Kanada

Wystawy[edytuj | edytuj kod]

Wybrane wystawy indywidualne[1]:

  • Artifact #671B (1988), Thunder Bay, Ontario, Kanada[18]
  • Crazy Old Woman Child (1988), Indian Friendship Centre, Thunder Bay, Ontario, Kanada[18]
  • I’m a High-Tech Teepee Trauma Mama (1988), Native Student Council, Uniwersytet Lakehead, Thunder Bay, Ontario, Kanada[18]
  • Mushkegokwe/Swampwoman (1988), Kobiety przeciw szaleństwu wojskowemu, Minneapolis, Minnesota, U.S.A.[18]
  • Nah-doe-tah-moe-win (1989), Galerie Saw, Ottawa, Ontario, Kanada[18]
  • Ayumee-aawach Oomama-Mowan: Speaking to Their Mother z Marjorie Beaucage (1992), XYZ, Toronto, Ontario, Kanada[18]
  • Wana-na-wang-ong (1993), Contemporary Art Gallery, Vancouver, Brytyjska Kolumbia, Kanada
  • I Wait for the Sun (1994), Faret Tachikawa Art Project, Art Front Gallery, Tokyo, Japonia
  • Tourist Act #1 (1995), Institute of American Indian Art, Santa Fe, Nowy Meksyk, USA[18]
  • Dreamers (1999), Keyano College Art Gallery, Fort McMurray, Alberta, Kanada
  • Many/One (1999), Optica, Montreal, Quebec, Kanada
  • on this ground (2000), Rhode Island School of Design Museum of Art, Providence, Rhode Island, USA
  • Private Collection (2001), Pari Nadimi Gallery, Toronto, Ontario, Kanada
  • 33 Pieces (2001), organizowane przez Blackwood Gallery, University of Toronto w Mississauga, Mississauga, Ontario, Kanada; wystawiane również w: Dunlop Art Gallery, Regina, Saskatchewan, Kanada (2002); Parry Sound Station Gallery, Parry Sound, Ontario, Kanada (2002); Definitely Superior Gallery, Thunder Bay, Ontario, Kanada (2003); W.K.P. Kennedy Public Art Gallery, Capitol Centre, North Bay, Ontario, Kanada (2003)
  • The Named and the Unnamed (2002), organizowane przez Morris and Helen Belkin Art Gallery, Vancouver, Brytyjska Kolumbia, Kanada; wystawiane również w: Art Gallery of Ontario, Toronto, Ontario, Kanada (2003); Kamloops Art Gallery, Kamloops, Brytyjska Kolumbia, Kanada (2004); Confederation Art Centre, Charlottetown, Prince Edward Island, Kanada (2004); McMaster Museum of Art, McMaster University, Hamilton, Ontario, Kanada (2006)
  • Extreme (2003), Pari Nadimi Gallery, Toronto, Ontario, Kanada
  • Temperance (2004), Tribe, Saskatoon, Saskatchewan, Kanada
  • Untitled 1, 2, 3 (2005), grunt gallery, Vancouver, Brytyjska Kolumbia, Kanada
  • The Capture of Mary March, Pari Nadimi Gallery, Toronto, Ontario, Kanada’
  • Parallel (2006), Urban Shaman/ Ace Art, Inc., Winnipeg, Manitoba, Kanada
  • cosi in cielo, cosi in terra (2006), Franco Soffiantino Arte Contemporanea, Turin, Włochy
  • Rebecca Belmore: Rising to the Occasion (2008), Vancouver Art Gallery, Vancouver, Brytyjska Kolumbia, Kanada
  • March 5, 1819 (2008), The Rooms Provincial Art Gallery, St. Johns, Newfoundland, Kanada
  • Rebecca Belmore: Facing the Monumental (2018), Art Gallery of Ontario, Toronto, Ontario, Kanada[9]

Wybrane wystawy grupowe:

  • 1988: Souvenir from the Northern Front, Mayworks, Toronto, Ontario, Kanada[18]
  • 1988: See Jane Sew Strontium, Definitely Superior, Thunder Bay, Ontario, Kanada[18]
  • 1988: The New Traditionalists, Definitely Superior, Thunder Bay, Ontario, Kanada[18]
  • 1989: Changers: A Spiritual Renaissance, National Arts and Crafts Corporation, Ottawa, Ontario, Kanada[18]
  • 1989: Broadcast, Definitely Superior, Thunder Bay, Ontario, Kanada[18]
  • 1990: Biennale d’art actuel, Quebec City, Quebec, Kanada[18]
  • 1990: Multi-Media Works: A Native Perspective, AKA, Saskatoon, Saskatchewan, Kanada[18]
  • 1990: Telling Things, Art Metropole, Toronto, Ontario, Kanada[18]
  • 1990: Young Contemporaries 90, London Regional Art Gallery, London, Ontario, Kanada[18]
  • 1991: Bienal de la Habana, Havana, Kuba[18]
  • 1991: Okanata, A Space, Toronto, Ontario, Kanada[18]
  • 1991: Between Views, Walter Phillips Gallery, Banff, Alberta, Kanada[18]
  • 1991: Interrogating Identity, Grey Art Gallery, New York, New York, USA[18]
  • 1991: A Likeness, Agnes Etherington Art Centre, Kingston, Ontario, Kanada[18]
  • 1992: Enduring Strength, Intermedia Arts and Two Rivers Gallery, Minneapolis, Minnesota, USA[18]
  • 1992: Land, Spirit, Power, National Gallery of Canada, Ottawa, Ontario, Kanada[18]
  • 1992: Princesses, Indiennes, et Cowgirls: Stereotypes de la Frontiere, Oboro, Montreal, Quebec, Kanada[18]
  • 1993: Stand, Erie, Pensylwaniaa, USA[18]
  • 1993: Margins of Memory, Art Gallery of Windsor, Windsor, Ontario, Kanada[18]
  • 1994: Rencontre internationale d’art performance de Quebec, Le Lieu, Quebec City, Quebec, Kanada[18]
  • 1994: Sixth Native American Fine Arts Invitational, The Heard Museum, Phoenix, Arizona, USA[18]
  • 1994: Faret Tachikawa Art Project, Tokyo, Japonia[18]
  • 1995: Longing and Belonging: From the Faraway Nearby, Santa Fe, Nowy Meksyk, USA[18]
  • 1995: History 101: The Re-Search for Family, St. Louis, Missouri[18]
  • 1996: Liasons, The Power Plant, Toronto, Ontario, Kanada[18]
  • 1996: Metissages, Galerie Optica, Montreal, Quebec, Kanada[18]
  • 2012: Shapeshifting: Transformations in Native American Art, Peabody Essex Museum, Salem, Massachusetts, USA[19]
  • 2018-2019: Art for a New Understanding: Native Voices, 1950s to Now, Crystal Bridges Museum of American Art, Bentonville, Arkansas, USA[20]
  • 2019: Hearts of Our People: Native Women Artists, Minneapolis Institute of Art, Minneapolis, Minnesota, USA[21]

Nagrody, wyróżnienia i rezydencje[edytuj | edytuj kod]

Belmore otrzymała członkostwo w Royal Canadian Academy of Arts.[22] W 2004 roku Belmore ukończyła rezydencję z MAWA (Mentoring Artists for Women's Art) w Winnipeg, Manitoba. Jest także nagrodzona Nagrodą Gubernatora Generalnego w dziedzinie sztuk wizualnych i mediów (2013)[7], a także została laureatką Nagrody Gershona Iskowitza w 2016 roku[23].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Daina Augaitis, Kathleen Ritter, Rebecca Belmore. Rising to the occasion, Vancouver: Vancouver Art Gallery, 2008, ISBN 978-1-895442-68-7, OCLC 230987100 [dostęp 2021-03-23].
  2. ↑ Rebecca Morrill i inni, Great women artists, London 2019, ISBN 978-0-7148-7877-5, OCLC 1099690505 [dostęp 2021-03-23].
  3. ↑ Tableau 4.1. Qualité de l’eau du lac de Tibériade, 2000-09, DOI: 10.1787/888932555952 [dostęp 2021-03-23].
  4. ↑ Charlotte Townsend-Gault, Belmore, Rebecca, „Oxford Art Online”, Oxford University Press, 2010, DOI: 10.1093/gao/9781884446054.article.t2086257 [dostęp 2021-03-23].
  5. ↑ a b c OCAD University [online], www.ocadu.ca [dostęp 2021-03-23].
  6. ↑ a b c Belmore, Rebecca, „Benezit Dictionary of Artists”, Oxford University Press, 2014, DOI: 10.1093/benz/9780199773787.article.b2260361 [dostęp 2021-03-23].
  7. ↑ a b Immersion in the Visual Arts and Media, Brill | Rodopi, 2016, s. 1–17, DOI: 10.1163/9789004308237_002, ISBN 978-90-04-30819-0 [dostęp 2021-03-23].
  8. ↑ NETWATCH: Botany’s Wayback Machine, „Science”, 316 (5831), 2007, 1547d–1547d, DOI: 10.1126/science.316.5831.1547d, ISSN 0036-8075 [dostęp 2021-03-23].
  9. ↑ a b c d e f g h i j Charlotte Townsend-Gault, Belmore, Rebecca, „Oxford Art Online”, Oxford University Press, 2010, DOI: 10.1093/gao/9781884446054.article.t2086257 [dostęp 2021-03-29].
  10. ↑ Tanya Mars, Johanna Householder, Caught in the act. An anthology of performance art by Canadian women, Toronto [Ont.]: YYZ Books, 2004, ISBN 0-920397-84-0, OCLC 57474386 [dostęp 2021-03-29].
  11. ↑ kurz & bündig, „ergopraxis”, 09 (07/08), 2016, s. 17–17, DOI: 10.1055/s-0042-107133, ISSN 1439-2283 [dostęp 2021-03-29].
  12. ↑ Eimear McKeith, Venice: The „51st Venice Biennale”, „Circa” (113), 2005, s. 80, DOI: 10.2307/25564348, ISSN 0263-9475, JSTOR: 25564348 [dostęp 2021-03-29].
  13. ↑ Original PDF, DOI: 10.15438/rr.5.1.7 [dostęp 2021-03-29].
  14. ↑ Boris Cheshirkov, Ryan Heath, Chin-chin Yap, Human Flow: Stories from the Global Refugee Crisis, Princeton University Press, 10 listopada 2020, s. 14–21, DOI: 10.2307/j.ctv10crcv7.8, ISBN 978-0-691-20806-0, JSTOR: j.ctv10crcv7 [dostęp 2021-03-29].
  15. ↑ documenta 14 [online], www.documenta14.de [dostęp 2021-03-29] (niem.).
  16. ↑ LEANNE BETASAMOSAKE SIMPSON, As We Have Always Done, University of Minnesota Press, 17 października 2017, DOI: 10.5749/j.ctt1pwt77c, ISBN 978-1-4529-5600-8 [dostęp 2021-03-29].
  17. ↑ Ruth B. Phillips, Native North American art, Oxford 1998, ISBN 0-19-284266-8, OCLC 40139820 [dostęp 2021-03-29].
  18. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag Roger Matuz, St. James guide to native North American artists, Detroit: St. James Press, 1998, ISBN 1-55862-221-7, OCLC 37341203 [dostęp 2021-03-29].
  19. ↑ Karen Kramer, Janet Catherine Berlo, Kathleen E. Ash-Milby, Shapeshifting. Transformations in Native American art, Salem, Mass.: Peabody Essex Museum, 2012, ISBN 978-0-87577-223-3, OCLC 758982985 [dostęp 2021-03-29].
  20. ↑ Candice Hopkins, Manuela Well-Off-Man, Art for a new understanding. Native voices, 1950s to now, Fayetteville 2018, ISBN 978-1-61075-654-9, OCLC 1059450735 [dostęp 2021-03-29].
  21. ↑ Jill Ahlberg Yohe i inni, Hearts of our people: Native women artists, Minneapolis, Minnesota 2019, ISBN 978-0-295-74579-4, OCLC 1057740182 [dostęp 2021-03-29].
  22. ↑ S, University of Toronto Press, 31 grudnia 1981, s. 360–395, DOI: 10.3138/9781487576158-023, ISBN 978-1-4875-7615-8 [dostęp 2021-03-29].
  23. ↑ CBC News, 'Consistently provocative’ Rebecca Belmore wins $50K visual arts prize, 8 listopada 2016, DOI: 10.1107/s2053229615017325/fm3035sup2.xlsx.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Belmore, Rebecca. „Five Sisters.” In Indian Princesses and Cowgirls: Stereotypes from the Frontier. Burgess, Marilyn and Guthrie Valaskakis, Gail, Montreal: Oboro, 1995.
  • Augaitis, Daina; Ritter, Kathleen (2008). Rebecca Belmore: Rising to the Occasion. Vancouver: Vancouver Art Gallery. ISBN 978-1-895442-68-7
  • Bradley, Jessica; Jolene Rickard; Scot Watson (2005). Rebecca Belmore: Fountain. Kamloops Art Gallery, Morris and Helen Belkin Art Gallery, Biennale di Venezia. Vancouver: Morris and Helen Belkin Art Gallery, University of British Columbia. ISBN 978-0-88865-634-6.
  • Blondeau, Lori, et al. „On the Fightin’ Side of Me: Lori Blondeau and Lynne Bell in conversation with Rebecca Belmore.” Fuse Magazine, Vol. 28, No. 1. s. 25–34.
  • Luna, James; Townsend-Gault, Charlotte (2003). Rebecca Belmore: The Named and the Unnamed. Morris and Helen Belkin Art Gallery, University of British Columbia. ISBN 0-88865-628-9.
  • Bradley, Jessica. „Rebecca Belmore: Art and the Object of Performance.” In Caught in the Act: An Anthology of Performance Art by Canadian Women. Tanya Mars and Johanna Householder, eds. Toronto: YYZ Books, 2004.
  • Bailey, Jann LM Bailey; Watson, Scott (2005). Rebecca Belmore: Fountain. Kamloops Art Gallery, Morris and Helen Belkin Art Gallery, University of British Columbia. ISBN 0-88865-634-3.
  • Enright, Robert. “The Poetics of History: An Interview with Rebecca Belmore”, Border Crossings, Vol. 24, No. 3, 2005.
  • Burgess, Marilyn. „The Imagined Geographies of Rebecca Belmore.” Parachute, No. 93, Jan/Feb/March, 1999. s. 12–20.
  • Fisher, Barbara (2001). 33 Pieces. University of Toronto at Mississuaga, Blackwood Gallery. ISBN 0-77278203-2.
  • Hill, Richard William. „It’s Very Interesting if it Works: In Conversation with Rebecca Belmore and James Luna.” Fuse Magazine, Vol. 24, No. 1, 2001. s. 28–33.
  • „Built on Running Water: Rebecca Belmore’s Fountain.” Fuse Magazine. Vol. 29, No. 1, 2006. s. 49–51.
  • Martin, Lee-Anne. “The Waters of Venice: Rebecca Belmore at the 51st Biennale.” In Canadian Art, vol. 22, 2005.
  • Mayrhofer, Ingrid (2006). Ephemeral Monuments: The Interventions of Rebecca Belmore and César Saez. Ottawa: Galerie SAW Gallery.
  • Townsend-Gault, Charlotte and James Juna (2002). Rebecca Belmore: The Named and the Unnamed. Vancouver: Morris and Helen Belkin Art Gallery. ISBN 978-0-88865-628-5.
  • Laurence, Robin (August 2002). Racing Against History: The Art of Rebecca Belmore. Canada: Border Crossing Magazine, Volume 21, Number 3. Figures and Faces (#83). Pages 42-48.
  • Nanibush, Wanda (2018). Rebecca Belmore: Facing the Monumental. Toronto: Art Gallery of Ontario; Fredericton, Goose Lane Editions. ISBN 978-1-988788-03-6.
  • Belmore, Florene ed. (2019). Wordless: The Performance Art of Rebecca Belmore Vancouver, Grunt Gallery; Whistler, Audain Art Museum. ISBN 978-1-988860-06-0.
  • Ahlberg, Yohe J, and Teri Greeves. Hearts of Our People. Native Women Artists. Seattle: University of Washington Press, 2019. Print http://www.worldcat.org/oclc/1105604814
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rebecca_Belmore&oldid=71549947”