Rejon kosowski (do 2020)
| Rejon | |||||
 Brusturiw (Брустурів) | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
986 km² | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
Położenie na mapie
| |||||
Rejon kosowski (ukr. Косівський район) – rejon w składzie obwodu iwanofrankowskiego.
Został utworzony w 1939, jego powierzchnia wynosi 986 km², a ludność liczy 90 100 osób. Władze rejonu znajdują się w Kosowie.
Spis miejscowości[edytuj | edytuj kod]
- Akreszory (Акрешори)
- Babin (Бабин)
- Bania-Berezów (Баня-Березів)
- Berezów Niżny (Нижній Березів)
- Berezów Średni (Середній Березів)
- Berezów Wyżny (Вижній Березів)
- Brusturiw (Брустурів)
- Chomczyn (Химчин)
- Cuculin (Цуцулин)
- Czerhanówka (Черганівка)
- Horod (Город)
- Hucułówka (Гуцулівка)
- Jabłonów (Яблунів)
- Jaworów (Яворів)
- Kobaki (Кобаки)
- Korosty (Корости)
- Kosmacz (Космач)
- Kosów (Косів)
- Kosów Stary (Старий Косів)
- Krzywe Brody (Кривоброди)
- Kuty (Кути)
- Kuty Stare (Старі Кути)
- Lucza[1] (Люча)
- Luczki (Лючки)
- Mykietyńce (Микитинці)
- Pistyń (Пістинь)
- Prokurawa (Прокурава)
- Ryczka (Річка)
- Roztoki (Розтоки)
- Rożen Mały (Малий Рожин)
- Rożen Wielki (Великий Рожин)
- Rożnów (Рожнів)
- Rybno (Рибне)
- Słobódka (Слобідка)
- Smodna (Смодна)
- Sokołówka (Соколівка)
- Stopczatów (Стопчатів)
- Szepit (Шепіт)
- Szeszory[2] (Шешори)
- Śnidawka (Снідавка)
- Tekucza (Текуче)
- Tracz (Трач)
- Tudiów (Тюдів)
- Utoropy[3] (Уторопи)
- Wierzbowiec[4] (Вербовець)
- nieistniejące
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ zamek w: Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, str. 98
- ↑ Szeszory
- ↑ zamek, w: Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, str. 98
- ↑ Wierzbowce, al. Wierzbowiec, pow. kosowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 402.
- ↑ Moskalówka, wś, powiat kosowski, 3,7 km na płd. od Kosowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 473.
