Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 59

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 59
Data uchwalenia

19 października 1948

Dotyczy

Kwestia Palestyny

Uchwalona

przyjęta jednogłośnie

Tekst rezolucji
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 59 została uchwalona 19 października 1948 w trakcie 367 sesji Rady Bezpieczeństwa ONZ.

Rezolucja brała pod uwagę sprawozdanie Mediatora Organizacji Narodów Zjednoczonych w Palestynie, hrabiego Folke Bernadotte i obserwatora sił UNTSO pułkownika Andre Serota. Sprawozdanie dotarło do Rady Bezpieczeństwa 17 września 1948 (dzień po śmierci Mediatora) i zwracało uwagę na trudności w nadzorowaniu zawieszenia broni w Palestynie.

  1. Rezolucja z niepokojem zwracała uwagę, że tymczasowy rząd Izraela nie przedstawił jeszcze żadnego sprawozdania Radzie Bezpieczeństwa ONZ w sprawie postępu śledztwa wyjaśniejącego morderstwo Mediatora;
  2. Rezolucja wzywała tymczasowy rząd Izraela do przedstawienia Radzie Bezpieczeństwa ONZ w jak najszybszym terminie sprawozdania z wynikami śledztwa i wskazaniem podjętych środków w odniesieniu do zaniedbań lub innych czynników wpływających na przestępczość;
  3. Rezolucja przypominała rządom i lokalnym władzom wszystkie zobowiązania i obowiązki nałożone na strony przez Rezolucji RB nr 54 z dnia 15 lipca 1948 i Rezolucji nr 56 z dnia 19 sierpnia 1948;
  4. Rezolucja przypominała Mediatorowi potrzebę właściwego podziału sił obserwatorów Narodów Zjednoczonych w celu nadzorowania przestrzegania rozejmu po obu stronach;
  5. Rezolucja zwracała uwagę, że zgodnie z Rezolucjami nr 54 i nr 56, rządy i władze mają obowiązek:
    1. umożliwić upoważnionym obserwatorom ONZ i innym upoważnionym pracownikom nadzorującym rozejm, łatwy dostęp do wszystkich miejsc, które powinni oni skontrolować, w tym lotniska, porty, linie zawieszenia broni oraz strategiczne punkty i obszary;
    2. w celu zapewnienia swobodnego przepływu pracowników nadzorujących rozejm, uproszczenie procedur dla samolotów ONZ i innych środków transportu;
    3. pełnej współpracy z pracownikami nadzorującymi rozejm w prowadzeniu dochodzeń wyjaśniających incydenty z podejrzeniem rzekomego naruszenia zawieszenia broni, w tym udostępnianie świadków, dokumentów i innych dowodów na żądanie;
    4. w celu zapewnienia pełnej współpracy, szybkiego i odpowiedniego poinformowania dowódców o zakresie wszystkich zawartych umów z Mediatorem lub jego przedstawicielami;
    5. podejmowania wszelkich uzasadnionych środków w celu zapewnienia bezpieczeństwa pracowników nadzorujących rozejm, przedstawicieli Mediatora, ich samolotów i pojazdów w czasie, gdy znajdują się na terytorium będącym pod ich kontrolą;
    6. podejmowania wszelkich starań, aby ująć i szybko skazać każdą osobę pozostającą pod ich jurysdykcją, za napaść lub inne agresywne działania przeciwko pracownikom nadzorującym rozejm lub przedstawicieli Mediatora[1].

Z powodu braku sprzeciwu, Przewodniczący Rady Bezpieczeństwa przyjął Rezolucję jednogłośnie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. United Nations Security Council Resolution 59. [w:] Wikisource [on-line]. [dostęp 2011-10-23]. (ang.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]