Royal Rumble (1995)
 Shawn Michaels - zwycięzca Royal Rumble matchu w 1995. | ||||
| Motto gali |
30 Men, 1 Winner, Something's Gotta Give! | |||
|---|---|---|---|---|
| Informacje | ||||
| Promocja |
World Wrestling Federation | |||
| Data |
22 stycznia 1995 | |||
| Widownia |
10 000 | |||
| Hala |
USF Sun Dome | |||
| Miejsce |
Tampa, Floryda | |||
| Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
| Royal Rumble – chronologicznie | ||||
| ||||
Royal Rumble (1995) – 8. edycja gali wrestlingu Royal Rumble, która odbyła się 22 stycznia 1995 w USF Sun Dome w Tampie na Florydzie. Gala oferowała sześć walk - w tym jedną będącą dark match’em oraz sztandarową walkę tej gali, czyli Battle Royal Royal Rumble match, którego zwycięzcą został Shawn Michaels po wyeliminowaniu z ringu jako ostatniego The British Bulldoga. Shawn Michaels po raz pierwszy w historii Royal Rumble matchu był pierwszym wchodzącym do ringu zawodnikiem, który pozostał w ringu niewyeliminowanym wrestlerem i tym samym zwyciężył w turnieju, wygrywając walkę o WWF Championship na gali WrestleMania XI[1].
W pozostałych ważnych starciach podczas gali: 1) Jeff Jarrett pokonał Razor Ramona o tytuł WWF Intercontinental Championship; 2) Diesel obronił WWF Championship w starciu z Bretem Hartem - walka ta została ostatecznie przerwana i ogłoszono remis, po tym jak kilku innych wrestlerów interweniowało w pojedynku[2], a sędzia stracił kontrolę nad przebiegiem starcia. Podczas gali odbył się również finał turnieju tag teamowego o zawakowane mistrzostwo WWF Tag Team Championship, w którym zwyciężyli The 1–2–3 Kid i Bob Holly[3].
Rezultaty[edytuj | edytuj kod]
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
|---|---|---|---|
| 1D | Buck Quartermaine pokonał The Brooklyn Brawlera | Singles match | ? |
| 2 | Jeff Jarrett (w/ The Roadie) pokonał Razor Ramona (c)[4] | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 18:06 |
| 3 | The Undertaker (w/ Paul Bearer) pokonał Irwina R. Schystera (w/ Ted DiBiase Sr.) | Singles match | 12:21 |
| 4 | Walka Diesel (c) vs. Bret Hart zakończona została remisem | Singles match o WWF Championship | 27:19 |
| 5 | The 1–2–3 Kid i Bob Holly pokonali Bam Bam Bigelowa i Tatankę (w/ Ted DiBiase Sr.) | Finał turnieju tag teamowego o zwakowane mistrzostwo WWF Tag Team Championship | 15:32 |
| 6 | Shawn Michaels zwyciężył w Royal Rumble matchu eliminując jako ostatniego The British Bulldoga | 30-osobowy Royal Rumble match na walkę o mistrzostwo WWF Championship na gali WrestleMania XI | 38:41 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
| |||
Turniej o zwakowany tytuł WWF Tag Team Championship[edytuj | edytuj kod]
Walki w turnieju miały miejsce od grudnia 1994 do 22 stycznia 1995.
| Ćwierćfinały | Półfinały | Finał | |||||||||||
| Bam Bam Bigelow i Tatanka | Pin | ||||||||||||
| Men on a Mission (Mabel i Mo) |
|||||||||||||
| Bam Bam Bigelow i Tatanka | Pin | ||||||||||||
| The Headshrinkers | |||||||||||||
| The Headshrinkers (Fatu i Sione) |
Pin | ||||||||||||
| Owen Hart i Jim Neidhart | |||||||||||||
| Bam Bam Bigelow i Tatanka | 15:32 | ||||||||||||
| The 1–2–3 Kid i Bob Holly | Pin | ||||||||||||
| The Heavenly Bodies (Jimmy Del Ray i Tom Prichard) |
Pin | ||||||||||||
| The Bushwhackers (Bushwhacker Butch i Bushwhacker Luke) | |||||||||||||
| The Heavenly Bodies | |||||||||||||
| The 1–2–3 Kid i Bob Holly | Pin | ||||||||||||
| The 1–2–3 Kid i Bob Holly | Pin | ||||||||||||
| Well Dunn (Steven Dunn i Timothy Well) |
|||||||||||||
Royal Rumble match[edytuj | edytuj kod]
Nowy zawodnik wchodził do ringu co ok. 1 minutę.
| Wchodzący jako[5] | Wrestler | Wyeliminowany jako | Wyeliminowany przez | Czas w ringu | Liczba wyeliminowanych przeciwników |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Shawn Michaels | - | Zwycięzca | 38:41 | 8 |
| 2 | The British Bulldog | 29 | Shawn Michaels | 38:41 | 4 |
| 3 | Eli Blu | 9 | Sione | 09:56 | 1 |
| 4 | Duke Droese | 3 | Shawn Michaels | 08:13 | 0 |
| 5 | Jimmy Del Ray | 1 | The British Bulldog | 01:25 | 0 |
| 6 | Sione | 10 | Eli Blu | 06:55 | 3 |
| 7 | Tom Prichard | 6 | Shawn Michaels | 05:30 | 0 |
| 8 | Doink the Clown | 7 | Kwang | 04:50 | 0 |
| 9 | Kwang | 8 | Sione | 04:01 | 1 |
| 10 | Rick Martel | 5 | 02:29 | 0 | |
| 11 | Owen Hart | 2 | The British Bulldog | 00:03 | 0 |
| 12 | Timothy Well | 4 | 00:23 | 0 | |
| 13 | Bushwhacker Luke | 11 | Shawn Michaels | 00:12 | 0 |
| 14 | Jacob Blu | 12 | 00:17 | 0 | |
| 15 | King Kong Bundy | 14 | Mabel | 03:00 | 1 |
| 16 | Mo | 13 | King Kong Bundy | 00:03 | 0 |
| 17 | Mabel | 16 | Lex Luger | 01:58 | 1 |
| 18 | Bushwhacker Butch | 15 | Shawn Michaels | 00:19 | 0 |
| 19 | Lex Luger | 27 | Crush i Shawn Michaels | 18:51 | 4 |
| 20 | Mantaur | 18 | Lex Luger | 09:33 | 0 |
| 21 | Aldo Montoya | 23 | Shawn Michaels | 13:21 | 1 |
| 22 | Henry O. Godwinn | 26 | Lex Luger | 14:40 | 1 |
| 23 | Billy Gunn | 20 | Crush i Dick Murdoch | 07:25 | 0 |
| 24 | Bart Gunn | 19 | Crush i Dick Murdoch | 06:19 | 0 |
| 25 | Bob Backlund | 17 | Lex Luger | 00:16 | 0 |
| 26 | Steven Dunn | 21 | Aldo Montoya | 04:29 | 0 |
| 27 | Dick Murdoch | 25 | Henry O. Godwinn | 05:08 | 2 |
| 28 | Adam Bomb | 22 | Crush | 05:20 | 0 |
| 29 | Fatu | 24 | 05:32 | 0 | |
| 30 | Crush | 28 | The British Bulldog | 08:51 | 5 |
Statystyki i ciekawostki Royal Rumble matchu[edytuj | edytuj kod]
- Największa liczba wyeliminowanych wrestlerów: Shawn Michaels – 8.
- Owen Hart został zaatakowany przez Breta Harta podczas jego wejścia do ringu.
- Najdłuższy czas przebywania w ringu: Shawn Michaels i The British Bulldog – 39 minut i 41 sekund.
- Najkrótszy czas przebywania w ringu: Owen Hart – 3 sekundy.
- Rick Martel wziął udział w swoim siódmym Royal Rumble matchu bijąc w ten sposób rekord Tito Santany.
- Był to również jedyny w historii Royal Rumble match, w którym nowi zawodnicy wchodzili co ok. 1 minutę do ringu - w kolejnych latach WWF powróciło do tradycyjnych dwóch minut, a następnie do 90 sekund dla nowych zawodników wchodzących do ringu. Przez zmniejszenie interwału czasowego dla nowych wrestlerów wchodzących do ringu - Royal Rumble match z 1995 roku jest najszybciej rozegraną walką tego typu przy co najmniej 30 zawodnikach - czas walki w Royal Rumble matchu wyniósł 38 minut i 41 sekund[6].
- Była to pierwsza gala Royal Rumble, w której pierwszy wchodzący do ringu wrestler wygrał Royal Rumble match - wyczyn ten powtórzył dopiero Chris Benoit w 2004 roku.
- Po raz pierwszy wprowadzono zasadę, że eliminacja następuje dopiero po dotknięciu przez wrestlera ziemi obiema stopami. To pozwoliło Shawnowi Michaelsowi pozostać w walce, po tym jak dotknął podłoża tylko jedną nogą po wyrzuceniu go za górną linę ringu przez The British Bulldoga.
- Shawn Michaels zmierzył się z Dieselem na Wrestlemanii XI o WWF Championship.
Ciekawostki całej gali[edytuj | edytuj kod]
- Pamela Anderson była gościem w kilku zakulisowych segmentach podczas gali, oraz zasiadła obok komentatorów podczas Royal Rumble matchu jako specjalny gość-widz - była również eskortą zwycięzcy tego typu walki (Shawna Michaelsa)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Royal Rumble 1995, wwe.com, [dostęp: 2021-06-27].
- ↑ WWE Royal Rumble 1995, onlineworldofwrestling.com, [dostęp: 2021-06-27].
- ↑ Royal Rumble 1995 January 22, 1995 in Tampa, FL The Sundome drawing 10,000 ($140,000) Shown live on PPV (1.0), prowrestlinghistory.com, [dostęp: 2021-06-27].
- ↑ WWF Royal Rumble 1995, cagematch.net, [dostęp: 2021-06-27].
- ↑ Royal Rumble 1995, prowrestlinghistory.com, [dostęp: 2021-06-27].
- ↑ 7 Things You Should Know About WWE Royal Rumble 1995 - 2. The Only Rumble Match With 60 Second Intervals, whatculture.com, [dostęp: 2021-06-27].
- ↑ 7 Things You Should Know About WWE Royal Rumble 1995 - 3. Pamela Anderson's Star Power Was A Welcome Addition, whatculture.com, [dostęp: 2021-06-27].