Rudy Grzbiet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudy Grzbiet
Państwo

 Polska

Pasmo

Góry Izerskie

Wysokość

943 m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Rudy Grzbiet”
Ziemia50°52′15,42″N 15°22′27,87″E/50,870950 15,374408

Rudy Grzbiet (niem. Rotenflosskamm, 943 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, w Wysokim Grzbiecie.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie położone jest w środkowej części Gór Izerskich, w połowie Wysokiego Grzbietu, około 3,0 km na południowy wschód od Świeradowa-Zdrój.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jest to kopulasty szczyt wyrastający ze słabo zaznaczonej kopuły rozciągniętej równoleżnikowo w kształcie niewielkiego grzbietu. Powierzchnia wierzchowiny jest tak wyrównana, że wierzchołek w terenie jest trudno rozpoznawalny. Szczyt i zbocza porasta młody las świerkowy. Wzniesienie zbudowana jest z granitognejsów. Zbocza południowe, zachodnie i wschodnie są bardzo łagodne, północne zaś stromo opada w kierunku doliny Kwisy. Na północny zachód od szczytu wznosi się Szerzawa, a po południowo-wschodniej stronie leży Mokra Przełęcz. Przez wzniesienie przechodzi granica wododziału zlewisk morza Bałtyckiego i Północnego. Na północnym zboczu poniżej 900 m n.p.m. znajduje się strefa źródliskowa dopływów Czerwonego Potoku.

Inne[edytuj | edytuj kod]

  • W latach osiemdziesiątych XX wieku w górnych partiach szczytu w wyniku klęski ekologicznej, wywołanej zanieczyszczeniem powietrza, został całkowicie zniszczony las monokultury świerkowej zaszczepiony w XIX wieku. Obecnie na stokach w miejscu zniszczonego lasu rośnie młode pokolenie drzew, o klęsce przypominają jedynie wystające ponad młodnik obumarłe kikuty drzew.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez szczyt prowadzi szlak turystyczny.

szlak turystyczny czerwony – czerwony Główny Szlak Sudecki im. M. Orłowicza ze Świeradowa-Zdroju[1].

Na zachodnim zboczu przy szlaku turystycznym znajduje się punkt widokowy na południową część Gór Izerskich. Podnóżem południowego zbocza przechodzi Biała Droga.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mapa turystyczna. [dostęp 2020-09-20].