Saidy Janko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Saidy Janko
Data i miejsce urodzenia

22 października 1995
Zurych

Wzrost

181 cm

Pozycja

prawy obrońca

Informacje klubowe
Klub

Real Valladolid

Numer w klubie

18

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2012–2013 FC Zürich II 5 (0)
2014–2015 Manchester United 0 (0)
2015 Bolton Wanderers (wyp.) 10 (1)
2015–2017 Celtic 12 (0)
2016–2017 Barnsley (wyp.) 14 (1)
2017–2018 AS Saint-Étienne 21 (0)
2017–2018 AS Saint-Étienne B 4 (0)
2018–2020 FC Porto 0 (0)
2018–2019 Nottingham Forest (wyp.) 15 (0)
2019–2020 BSC Young Boys (wyp.) 33 (0)
2020– Real Valladolid 28 (0)
W sumie: 142 (2)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2012–2013  Szwajcaria U-18 6 (0)
2013–2014  Szwajcaria U-19 7 (1)
2014–2016  Szwajcaria U-20 3 (0)
2014–2015  Szwajcaria U-21 4 (0)
2021–  Gambia 6 (0)
W sumie: 26 (1)
  1. Aktualne na: 17 marca 2022. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 17 marca 2022.

Saidy Janko (ur. 22 października 1995 w Zurychu) – gambijski piłkarz grający na pozycji prawego obrońcy. Od 2020 jest zawodnikiem klubu Real Valladolid.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Swoją piłkarską karierę Janko rozpoczął w klubie FC Zürich. W latach 2012-2013 grał w jego rezerwach w trzeciej lidze szwajcarskiej. W 2014 roku został zawodnikiem Manchesteru United, jednak nie zdołał zaliczyć debiutu w pierwszym zespole. Na początku 2015 wypożyczono go do grającego w Championship, Boltonu Wanderers, w którym swój debiut zaliczył 10 lutego 2015 w zwycięskim 3:1 domowym meczu z Fulham, w którym strzelił gola. W Boltonie spędził pół roku.

W lipcu 2015 Janko został zawodnikiem Celtiku. Swój debiut w nim zanotował 1 sierpnia 2015 w zwycięskim 2:0 domowym meczu z Ross County. W sezonie 2015/2016 wywalczył z Celtikiem mistrzostwo Szkocji, a w sezonie 2016/2017 sięgnął z nim po dublet - mistrzostwo i Puchar Szkocji.

W sierpniu 2016 w trakcie sezonu 2016/2017 Janko został wypożyczony do Barnsley. Zadebiutował w nim 13 września 2016 w zwycięskim 4:0 wyjazdowym meczu z Wolverhampton Wanderers. W Barnsley spędził rok.

W lipcu 2017 Janko przeszedł do AS Saint-Étienne. Swój debiut w nim zaliczył 5 sierpnia 2017 w wygranym 1:0 domowym meczu z OGC Nice. W Saint-Étienne grał przez rok.

W lipcu 2018 Janko odszedł za 2,2 miliona euro do FC Porto. W sierpniu 2018 został z niego wypożyczony do Nottingham Forest. W nim swój debiut zanotował 15 września 2018 w zremisowanym 0:0 wyjazdowym meczu ze Swansea City. W Nottingham grał przez rok.

Latem 2019 Janko trafił na wypożyczenie z Porto do BSC Young Boys. Zadebiutował 28 lipca 2019 w zwycięskim 1:0 wyjazdowym spotkaniu z Neuchâtel Xamax. W sezonie 2019/2020 sięgnął z nim po dublet - mistrzostwo i Puchar Szwajcarii.

1 października 2020 Janko został piłkarzem Realu Valladolid, który zapłacił za niego 1,9 miliona euro. Swój debiut w nim zaliczył 25 października 2020 w przegranym 0:2 domowym meczu z Deportivo Alavés. W sezonie 2020/2021 spadł z Realem do Segunda División.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Gole
2012/13 FC Zürich II Szwajcaria  Promotion League 2 0
2013/14 FC Zürich II Szwajcaria  Promotion League 3 0
2013/14 Manchester United Anglia  Premier League 0 0
2014/15 Manchester United Anglia  Premier League 0 0
2014/15 Bolton Wanderers Anglia  Championship 10 1
2015/16 Celtic Szkocja  Premier League 10 0
2016/17 Celtic Szkocja  Premier League 2 0
2016/17 Barnsley Anglia  Championship 14 1
2017/18 AS Saint-Étienne Francja  Ligue 1 21 0
2017/18 AS Saint-Étienne B Francja  CFA 2 4 0
2018/19 Nottingham Forest Anglia  Championship 15 0
2019/20 BSC Young Boys Szwajcaria  Super League 33 0
2020/21 Real Valladolid Hiszpania  Primera División 19 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Janko grał w młodzieżowych reprezentacjach Szwajcarii na szczeblach U-18, U-19, U-20 i U-21. W reprezentacji Gambii zadebiutował 9 października 2021 w przegranym 1:2 towarzyskim meczu ze Sierra Leone, rozegranym w Al-Dżadidze. W 2022 roku został powołany do kadry na Puchar Narodów Afryki 2021. Rozegrał na nim trzy mecze: grupowe z Mali (1:1) i z Tunezją (1:0) i ćwierćfinałowy z Kamerunem (0:2).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]