Sakrarium
Sakrarium – termin architektoniczny o kilku podobnych znaczeniach:
- miejsce do przechowywania przedmiotów kultu, oraz wody używanej do ablucji liturgicznych, w formie skrzyni[1] lub kapliczki, w kościele lub w domu[2],
- zamykany dołek umiejscowiony w podłodze, dawniej za ołtarzem albo obok chrzcielnicy, później w zakrystii. Wlewa się do niego wodę z ablucji. Służy też do umieszczania resztek pobłogosławionego popiołu oraz olei świętych. Nazywany jest też studzienką kościelną[3],
- ozdobna nisza ścienna umieszczona w pobliżu ołtarza, w której aż do XIV wieku kapłani po Komunii św. obmywali ręce[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wacław Szetelnicki: Prawne i liturgiczne przesłanki przerwanej oraz niedokończonej Mszy Świętej. Legnickie Studia Teologiczno-Historyczne, 2012. s. przypis 15. s.187. [dostęp 2014-06-10].
- ↑ Klemens Krajewski: Mała encyklopedia architektury i wnętrz. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974, s. 379.
- ↑ Bogusław Nadolski: Leksykon liturgii. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2006, s. 1339. ISBN 83-7014-531-0.