Salomon Lefmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Salomon Lefmann

Salomon Lefmann (ur. 25 grudnia 1831 w Telgte/Westfalia, zm. 1912 w Heidelbergu) – niemiecki filolog pochodzenia żydowskiego.

Naukę pobierał w szkole żydowskiej w Telgte. Kształcił się także na akademii w Münster, następnie na uniwersytetach w Heidelbergu, Berlinie i Paryżu. W 1870 został adiunktem, następnie profesorem sanskrytu na uniwersytecie w Heidelbergu.

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • De Aristotelis in Hominum Educatione Principiis (1864)
  • August Schleicher (1870)
  • Geschichte des Alten Indiens (1879-90)
  • Lalita Vistara (1883)
  • Franz Bopp (1891-97)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]