Sengaku-ji
 Główny pawilon świątyni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
świątynia |
| Rozpoczęcie budowy |
1612 |
| Ukończenie budowy |
1641 |
Położenie na mapie Tokio  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Tokio  | |
 35°38′15,84″N 139°44′10,59″E/35,637733 139,736275
| |
| Strona internetowa | |
Sengaku-ji (jap. 泉岳寺) – świątynia buddyjska szkoły sōtō w dzielnicy Takanawa w Tokio (Minato-ku), w Japonii. Jest to słynne miejsce pochówku 47 rōninów (samurajów bezpańskich, bez przywódcy), którzy dokonali aktu zemsty za swojego pana[1][a].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Sengaku-ji zbudowano w 1612 roku na polecenie sioguna Ieyasu Tokugawy (1543–1616). Gdy świątynia spłonęła w 1641 roku, została odbudowana na obecnym terenie przez pięciu daimyō na rozkaz Iemitsu Tokugawy (1604–1651). Była jedną z trzech najważniejszych świątyń w ówczesnym Edo (ob. Tokio)[b].
Przy tej świątyni został pochowany młody daimyō z hanu Akō w prowincji Harima (ob. prefektura Hyōgo), Naganori Asano (1667–1701), pan 47 rōninów, którzy przynieśli na jego grób odciętą głowę mistrza ceremonii, Yoshinaki/Yoshihisy Kiry (1641–1703), po dokonaniu aktu zemsty. Gdy rōninowie popełnili honorowe samobójstwo seppuku, zostali pochowani przy grobie Asano w Sengaku-ji. Miejsce ich pochówku wyznacza 47 kamiennych steli nagrobnych.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Przy świątyni znajduje się jednoizbowe muzeum o nazwie Akohgishi Kinenkan (Akō-gishi Kinenkan, Muzeum Pamięci Lojalnych Sług z Akō), które mieści nowoczesną ekspozycję, przedstawiającą dzieje tych wojowników i ich związek z Sengaku-ji. Są tu także wystawione ich zbroje i ubiory.
Obok muzeum pamięci znajduje się studnia kubi-arai ido („studnia do obmycia głowy”), w której rōninowie obmyli z krwi głowę Kiry przed umieszczeniem jej na grobie Asano[1].
Uroczystości upamiętniające słynny honorowy atak sprzed 300 lat odbywają się w kwietniu i grudniu[2].
W 1921 roku przy bramie wejściowej ustawiono pomnik przywódcy tej grupy wojowników, Kuranosuke Ōishi (1659-1703). Trzyma on w ręku listę nazwisk lojalnych sług[3].
Obok głównego pawilonu znajduje się rzeźba przedstawiająca mistrza Kōdō Sawaki (1880–1965) uważanego za jednego z najważniejszych nauczycieli japońskiego buddyzmu zen XX wieku[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Groby 47 rōninów -
Grób Naganoriego Asano -
Izba pamięci lojalnych samurajów -
Brama świątyni -
Pomnik Kuranosuke Ōishi, przywódcy mścicieli -
„Studnia do obmycia głowy” -
Posąg mistrza Kōdō Sawaki -
Sengaku-ji Gishi-sai
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja (shintō), a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera, -ji). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.
- ↑ Pozostałe dwie to: Seishō-ji niedaleko parku Shiba i Sōsen-ji w dzielnicy Itabashi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Japan Visitor: Sengakuji Temple Graves of the 47 Ronin (ang.), dostęp 12.02.2021
- ↑ 義士祭. SENGAKUJI, 2021. [dostęp 2021-03-14]. (jap.).
- ↑ a b Precinct Map, Bronze statue of Oishi Kuranosuke. SENGAKUJI, 2021. [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona oficjalna świątyni (wideo 42′) (ang.)