Sibianor
| Sibianor | |
| Logunov, 2001 | |
 Samiec S. larae | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj |
Sibianor |
Sibianor – rodzaj pająka z rodziny skakunowatych.
Rodzaj ten został opisany w 2001 roku przez Dimitrija Łogunowa, który jego gatunkiem typowym wyznaczył Heliophanus aurocinctus[1][2].
Należą tu małe pająki o ciele długości od 2,4 do 4,7 mm. Obie płcie zbudowane podobnie, jednak samiec ma na opistosomie podłużną tarczkę grzbietową i małą brzuszną, naprzeciwko kądziołków. Powierzchnia raczej wysokiego karapaksu jest szagrynowana (połączenie punktowania i siateczkowania) i często z rzadka pokryta białymi, przylegającymi, liściokształtnymi łuseczkami. Oczy ustawione są w trzech rządkach. Nadustek jest poziomy i niski. Szczęki mają kształt kanciasty, warga dolna prawie trójkątny, a sternum wydłużony, owalny, z prostą bądź prawie prostą przednią krawędzią. Pierwsza para odnóży jest dłuższa i większa od innych, jej uda są mniej lub więcej nabrzamiałe. Na udach, goleniach i rzepkach tej pary występują czarne, łuseczkowate szczecinki, przy czym u samic często grzbietowego rzędu tych szczecinek na goleniach. Nogogłaszczki samca z charakterystyczną gałeczkowatą strukturą na tegulum. Płytka płciowa samicy ślepo zakończoną kieszonką środkową. Otwór kopulacyjny ukryty poniżej walw przedsionkowych. Spermateki w ustawieniu dwukomorowym, a pierwotne i wtórne zbiorniczki zwykle zlane ze sobą[2].
Rodzaj znany z Palearktyki, Nearktyki i krainy afrotropikalnej[1][2]. W Polsce występuje S. aurocinctus[3].
Należą tu następujące gatunki[1]:
- Sibianor aemulus (Gertsch, 1934)
- Sibianor anansii Logunov, 2009
- Sibianor annae Logunov, 2001
- Sibianor aurocinctus (Ohlert, 1865)
- Sibianor japonicus (Logunov, Ikeda et Ono, 1997)
- Sibianor kenyaensis Logunov, 2001
- Sibianor kochiensis (Bohdanowicz et Prószyński, 1987)
- Sibianor larae Logunov, 2001
- Sibianor latens (Logunov, 1991)
- Sibianor nigriculus (Logunov et Wesolowska, 1992)
- Sibianor proszynski (Zhu et Song, 2001)
- Sibianor pullus (Bösenberg et Strand, 1906)
- Sibianor tantulus (Simon, 1868)
- Sibianor turkestanicus Logunov, 2001
- Sibianor victoriae Logunov, 2001
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Norman I. Platnick: Sibianor. [w:] World Spider Catalog Version 16.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2016-02-18].
- ↑ a b c D. V. Logunov. A redefinition of the genera Bianor Peckham et Peckham, 1885 and Harmochirus Simon, 1885, with the establishment of a new genus Sibianor gen. n. (Aranei: Salticidae). „Arthropoda Selecta”. 9, s. 221-286, 2001.
- ↑ Marek Żabka. Salticidae. Pajaki skaczące (Arachnida: Araneae). „Fauna Polski”. 19, s. 41-42, 1997. Muzeum i Instytut Zoologii PAN.