Singerie
Singerie (fr. singe – małpa) – motyw dekoracyjny przedstawiający sceny z małpami ubranymi w ludzkie stroje, ujęte w sposób humorystyczny i karykaturalny, naśladujące czynności i zachowania ludzi[1].
Motyw ten pojawiał się już w średniowieczu, powrócił w drugiej połowie XVII wieku, rozwinął się w pełni w wieku XVIII i był kontynuowany w XIX wieku przez niektórych artystów (Zacharie Noterman, Charles Verlat)[2].
Jean Bérain, projektant wnętrz na dworze Ludwika XIV, w 1711 roku wydał grafiki z małpami i zapoczątkował modę na singerie w dekoracji wnętrz pałaców głównie we Francji. Sceny takie początkowo były charakterystyczne dla dekoracji ściennych. Autorami zdobień z motywami małpek byli między innymi: Claude Audran III, Christophe Huet, Andien de Clermont[2].
Około 1753 roku w manufakturze porcelany w Miśni Johann Joachim Kändler i Peter Reinicke zaczęli projektować figurki małpek na podstawie grafik Jean-Baptiste’a Guélarda. Powstała cała seria Małpia orkiestra. Około połowy XVIII wieku figurki ustawiano na stołach podczas uroczystych biesiad obok srebrnych i porcelanowych naczyń[3].
Singerie wyszły z mody wraz z nastaniem klasycyzmu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kubalska-Sulkiewicz, Bielska-Łach i Manteuffel-Szarota 2007 ↓, s. 379.
- ↑ a b c Sztuka świata 2013 ↓, t. 18, s. 226.
- ↑ Gabryś ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-12365-9.
- Sztuka świata. Słownik terminów tom 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013. ISBN 978-83-213-4727-1.
- Wokół stołu. Zamek Królewski na Wawelu. muzea.malopolska.pl. [dostęp 2021-07-18]. (pol.).