Skotnik
Skotnik (pastuch, l.mn. skotnicy, zapożyczenie z niem. skatts) – w okresie wczesnego średniowiecza grupa ludności służebnej, która zajmowała się wypasem bydła (zob. wygon).
Świadectwem ich istnienia są nazwy wsi (jak np. Skotniki koło Kruszwicy), które nosi kilka osad w Polsce, położonych w sąsiedztwie starych grodów[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K. Modzelewski, Skotnicy, [w:] Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku, t. 2, red. M. Kamler, Warszawa 1981, s. 294.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Brückner: Słownik etymologiczny języka polskiego. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993, s. 495-496. ISBN 83-214-0410-3.