Spadochronowa Szkoła Podchorążych
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
kpt. Władysław Hojnor |
| Ostatni |
kpt. Władysław Hojnor |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Skład |
2 klasy: strzelecka i łączności |
Spadochronowa Szkoła Podchorążych – szkoła podchorążych utworzona przy 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej w 1943 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Spadochronowa Szkoła Podchorążych rozkazem Naczelnego Wodza Władysława Sikorskiego została otwarta na początku 1943 roku. Celem szkoły było wyszkolenie dla 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej kadry młodych oficerów, których wraz z rozwojem brygady zaczynało brakować.
Udało się zorganizować jedynie jeden turnus, który odbywał się w dniach 18 stycznia – 5 czerwca 1943 roku.
Nauka[edytuj | edytuj kod]
Szkoła miała 2 klasy – strzelecką i łączności. Czas szkolenia obejmował 20 tygodni nauki, podczas których w tygodniu zajęcia trwały 7 godzin, a w soboty 4.
Szkoła szkoliła oficerów liniowych, wobec czego szczególny nacisk kładziono na szkolenie bojowe, wychowanie fizyczne i doskonalenie spadochronowe, naukę o broni i szkolenie strzeleckie oraz szkolenie pionierskie.
Szkolenie bojowe rozłożono na 3 etapy. Pierwszy etap przygotował pojedynczego żołnierza do walki i trwał 3 tygodnie. Drugi etap trwał 7 tygodni i obejmował zgrywanie żołnierzy wewnątrz drużyn i szkolenie ich na dowódców drużyn spadochronowych. Trzeci etap doskonalił umiejętności młodszych oficerów funkcyjnych. Trwał on 10 tygodni.
Kadra szkoły[edytuj | edytuj kod]
Kadrę szkoły wyłoniono z oficerów 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej:
- dowódca szkoły: kpt. Władysław Hojnor
- zastępca dowódcy szkoły: kpt. Romuald Konarzewski
- dozór z ramienia dowódcy 1 SBS: ppłk dr Zdzisław Szydłowski
- dowódcy plutonów: por. Marian Pobożniak, por. Jan Pić i por. Józef Burzawa
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Szkolenia w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. W: Piotr Witkowski: Polskie jednostki powietrznodesantowe na zachodzie. Wyd. pierwsze. Warszawa: Bellona SA, 2009, s. 160-164. ISBN 978-83-11-11640-5. (pol.).