Parnawa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: drobne merytoryczne |
→Historia: drobne redakcyjne |
||
Linia 31: | Linia 31: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Parnawa została założona w [[1241]] przez [[zakon kawalerów mieczowych]]. Należała do [[Hanza|Hanzy]]. |
Parnawa została założona w [[1241]] przez [[zakon kawalerów mieczowych]]. Należała do [[Hanza|Hanzy]]. |
||
W 1560 ostatni [[komtur]] parnawski konwentu [[Rutger Wolf]] przekazał miasto i zamek reprezentantom Rzeczpospolitej. W 1578 roku Parnawa nie zdołała obronić się przed wojskami moskiewskimi Iwana Groźnego, który na cztery lata zajął zamek i miasto. Polska odzyskała Parnawę w 1582 roku i od 1598 roku było stolicą [[Województwo parnawskie|Województwa parnawskiego]] (istniało formalnie do [[1660]]). Było to obok województwa dorpackiego najbardziej na północ położone województwo Rzeczpospolitej. Pierwszym wojewodą został starosta sancelski [[Maciej Dembiński]]. Jedną z decyzji władz polskich było ostateczne zlikwidowanie w 1599 roku miasta po północnej stronie rzeki i przesiedlenie wszystkich mieszkańców na południową stronę rzeki. W 1617 roku nominację na wojewodę otrzymał [[Teodor Denhoff]]. W [[1617]], po wojnach o [[Inflanty]] miasto, wraz z Estonią przypadło [[Szwecja|Szwecji]]. Do [[Rosja|Rosji]] należało od czasu jej zwycięstwa w [[III wojna północna|wojnie północnej]] ([[1721]]) do ogłoszenia niepodległości przez Estonię w [[1918]]. W 1857 r. w Parnawie ukazała się pierwsza gazeta drukowana w języku estońskim, której wydawcą był [[Johann Voldemar Jannsen]]. |
W 1560 ostatni [[komtur]] parnawski konwentu [[Rutger Wolf]] przekazał miasto i zamek reprezentantom Rzeczpospolitej. W 1578 roku Parnawa nie zdołała obronić się przed wojskami moskiewskimi Iwana Groźnego, który na cztery lata zajął zamek i miasto. Polska odzyskała Parnawę w 1582 roku i od 1598 roku było stolicą [[Województwo parnawskie|Województwa parnawskiego]] (istniało formalnie do [[1660]]). Było to obok województwa dorpackiego najbardziej na północ położone województwo Rzeczpospolitej. Pierwszym wojewodą został starosta sancelski [[Maciej Dembiński (wojewoda)|Maciej Dembiński]]. Jedną z decyzji władz polskich było ostateczne zlikwidowanie w 1599 roku miasta po północnej stronie rzeki i przesiedlenie wszystkich mieszkańców na południową stronę rzeki. W 1617 roku nominację na wojewodę otrzymał [[Teodor Denhoff]]. W [[1617]], po wojnach o [[Inflanty]] miasto, wraz z Estonią przypadło [[Szwecja|Szwecji]]. Do [[Rosja|Rosji]] należało od czasu jej zwycięstwa w [[III wojna północna|wojnie północnej]] ([[1721]]) do ogłoszenia niepodległości przez Estonię w [[1918]]. W 1857 r. w Parnawie ukazała się pierwsza gazeta drukowana w języku estońskim, której wydawcą był [[Johann Voldemar Jannsen]]. |
||
==Ludność== |
==Ludność== |
Wersja z 20:09, 8 wrz 2012
Szablon:Miasto zagranica infobox Parnawa (est. Pärnu, niem. Pernau, rus. Пярну (za czasów ZSRR i obecnie; za czasów Imperium rosyjskiego Пернов)) – miasto w południowej Estonii, położone nad Morzem Bałtyckim, stolica prowincji Pärnu. Liczba mieszkańców wynosi 44 tys. Przez Parnawę przepływa rzeka o tej samej nazwie.
Historia
Parnawa została założona w 1241 przez zakon kawalerów mieczowych. Należała do Hanzy. W 1560 ostatni komtur parnawski konwentu Rutger Wolf przekazał miasto i zamek reprezentantom Rzeczpospolitej. W 1578 roku Parnawa nie zdołała obronić się przed wojskami moskiewskimi Iwana Groźnego, który na cztery lata zajął zamek i miasto. Polska odzyskała Parnawę w 1582 roku i od 1598 roku było stolicą Województwa parnawskiego (istniało formalnie do 1660). Było to obok województwa dorpackiego najbardziej na północ położone województwo Rzeczpospolitej. Pierwszym wojewodą został starosta sancelski Maciej Dembiński. Jedną z decyzji władz polskich było ostateczne zlikwidowanie w 1599 roku miasta po północnej stronie rzeki i przesiedlenie wszystkich mieszkańców na południową stronę rzeki. W 1617 roku nominację na wojewodę otrzymał Teodor Denhoff. W 1617, po wojnach o Inflanty miasto, wraz z Estonią przypadło Szwecji. Do Rosji należało od czasu jej zwycięstwa w wojnie północnej (1721) do ogłoszenia niepodległości przez Estonię w 1918. W 1857 r. w Parnawie ukazała się pierwsza gazeta drukowana w języku estońskim, której wydawcą był Johann Voldemar Jannsen.
Ludność
1881 | 1897 | 1922 | 1934 | 1959 | 1970 | 1979 | 1989 | 2000 | 2009 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
12966 | 12898 | 18499 | 20334 | 22367 | 50224 | 54051 | 53885 | 46476 | 44024 |
Kurort
Miasto jest głównym ośrodkiem turystycznym w Estonii. Do wypoczynku zachęcają długie piaszczyste plaże i atrakcyjne położenie na brzegu zatoki morskiej. Turystyczne walory Parnawy zaczęto wykorzystywać już w pierwszej połowie XIX wieku.
Zabytki
W mieście znajduje się szereg zabytków, m.in. fragmenty murów obronnych (XV-XVI w.), kościoły z XVIII i XIX w. i liczne budynki z XIX i początku XX w.
Osobistości
- Piotr Grabowski – proboszcz parnawski
- Denhoffowie - kasztelani i wojewodowie parnawscy
- Lydia Koidula - słynna poetka, "matka" estońskiej sztuki dramatycznej
- Johann Voldemar Jannsen - parnawski nauczyciel, wydawca pierwszego czasopisma estońskiego
Linki zewnętrzne
- Pärnu Free Tour
- Pärnu Tourist Information
- Internetowa strona miasta
- Zdjęcia z Parnawy
- Parnawa w serwisie Estonia online
- Parnawa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 868 .