Zamek w Kole: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
+ilustracja, WP:SK, usunięcie zbędnych linków do dat |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 53: | Linia 53: | ||
Razem z zamkiem w tym okresie zostały wybudowane również: [[Ratusz w Kole|ratusz]] i [[Kościół Podwyższenia Świętego Krzyża w Kole|kościół farny Podwyższenia Świętego Krzyża]], czyli pierwsze budowle murowane w Kole. |
Razem z zamkiem w tym okresie zostały wybudowane również: [[Ratusz w Kole|ratusz]] i [[Kościół Podwyższenia Świętego Krzyża w Kole|kościół farny Podwyższenia Świętego Krzyża]], czyli pierwsze budowle murowane w Kole. |
||
Kazimierz Wielki przyjmował tu poselstwo [[Związek Jaszczurczy (XIV wiek)|Związku Jaszczurczego]]. Po [[bitwa pod Grunwaldem|bitwie pod Grunwaldem]] podejmowano w niej ważne decyzje o dalszym prowadzeniu wojny |
Kazimierz Wielki przyjmował tu poselstwo [[Związek Jaszczurczy (XIV wiek)|Związku Jaszczurczego]]. Po [[bitwa pod Grunwaldem|bitwie pod Grunwaldem]] podejmowano w niej ważne decyzje o dalszym prowadzeniu wojny. W latach 1476-1481 zamek był siedzibą księżnej sochaczewskiej Anny. Gdy zawiązywał się opozycyjny dla [[zakon krzyżacki|Zakonu]] [[Związek Pruski]], jego przedstawiciele spotkali się z [[Kazimierz Jagiellończyk|Kazimierzem Jagiellończykiem]] właśnie w Kole. W 1513 roku na zamku przebywał król [[Zygmunt Stary]]. Od połowy XVI wieku zamek zaczął podupadać. W 1655 roku zajęli go [[Szwedzi]]. W XVIII wieku [[August III]] nadał zamek [[bernardyni|bernardynom]] kolskim, którzy rozpoczęli rozbiórkę w celu uzyskania materiału budowlanego dla odbudowy zniszczonego [[Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i klasztor bernardynów w Kole|klasztoru]], jednak silna zaprawa łącząca kruchą cegłę uniemożliwiła całkowitą rozbiórkę murów budowli. |
||
Zamek kolski był warownia o znacznych walorach obronnych. W latach 50. XX wieku zamek poddano konserwacji. Podczas prac archeologicznych w latach 70. pracownicy Muzeum Okręgowego w [[Konin]]ie odkryli m.in. nieznane dotąd fundamenty, umożliwiające pełniejszą rekonstrukcję planu budowli. Znaleziono również wiele pozostałości takich jak szkiełka okienne, fragmenty naczyń szklanych, figurkę szachową. Zagadką nadal jest lokalizacja bramy wjazdowej. Podobno wjazdu do zamku strzegła wieża bramna w kutynie wschodniej, wysunięta przed mur obronny. Częste wylewy Warty oraz „gospodarni” wielkopolscy mieszkańcy sprawiły, że z dawnego zamczyska pozostały zaledwie niewielkie fragmenty murów, które po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] zabezpieczono. |
Zamek kolski był warownia o znacznych walorach obronnych. W latach 50. XX wieku zamek poddano konserwacji. Podczas prac archeologicznych w latach 70. pracownicy Muzeum Okręgowego w [[Konin]]ie odkryli m.in. nieznane dotąd fundamenty, umożliwiające pełniejszą rekonstrukcję planu budowli. Znaleziono również wiele pozostałości takich jak szkiełka okienne, fragmenty naczyń szklanych, figurkę szachową. Zagadką nadal jest lokalizacja bramy wjazdowej. Podobno wjazdu do zamku strzegła wieża bramna w kutynie wschodniej, wysunięta przed mur obronny. Częste wylewy Warty oraz „gospodarni” wielkopolscy mieszkańcy sprawiły, że z dawnego zamczyska pozostały zaledwie niewielkie fragmenty murów, które po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] zabezpieczono. |
||
Wersja z 12:47, 10 gru 2012
 nr rej. 30/380 z 29.05.1974
| |
 Zamek w Kole (widok od południowej strony) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Styl architektoniczny |
gotyk |
| Ukończenie budowy |
przed 1362 |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
.jpg)
Zamek w Kole[1] – warowny zamek, według Jana Długosza wzniesiony przez króla Kazimierza Wielkiego jeszcze przed rokiem 1362 (kiedy osada Koło uzyskała prawa miejskie). Budowla znajduje się na sztucznym wzniesieniu w zakolu Warty. W czasach jej wznoszenia, rzeka posiadała w tym rejonie liczne odnogi, które często wylewały, skutecznie uniemożliwiając dotarcie do zamku nieproszonym gościom.
Architektura
Zamek wzniesiono na planie wydłużonego prostokąta z potężnymi cegielnianymi murami na fundamencie z kamieni polnych. W południowo-wschodnim narożniku znajdowała się wieża. Mury obwodowe były wzmocnione szkarpami. Do dziś zachował się fragment takiego muru, broniącego dostępu do zamku od strony południowej o wysokości około 5 m. Przetrwały też dolne kondygnacje wieży obronnej, wzniesionej na planie kwadratu, który ku górze przemienia się w koło.
Drobne relikty obwarowań – fragmenty murów i fundamenty budynków zachowały się przy wschodnim i zachodnim murze obwodowym. Mur północny zawalił się na skutek podmywania wylewami rzeki.
Budynki gospodarcze znajdowały się na dziedzińcu i przylegały do muru obwodowego od strony Warty.
Historia
Jan Długosz twierdzi, że przed 1362 r. Kazimierz III Wielki wystawił przywilej zezwalający Henrykowi, byłemu wójtowi w Warcie, na lokalizację zamku w Kole. Został wybudowany w ostatnich latach panowania Kazimierza, czyli przed lokacją samego Koła.
Badania archeologiczne wykazały, ze zamek mógł istnieć już w czasach przedkazimierzowskich, w formie wieży mieszkalnej na planie prostokąta, zbudowanej z cegły na fundamentach kamiennych i odwiedzionej wałem drewniano-ziemnym. Gród ten otaczał rozlewiska rzeki Warty.
Razem z zamkiem w tym okresie zostały wybudowane również: ratusz i kościół farny Podwyższenia Świętego Krzyża, czyli pierwsze budowle murowane w Kole.
Kazimierz Wielki przyjmował tu poselstwo Związku Jaszczurczego. Po bitwie pod Grunwaldem podejmowano w niej ważne decyzje o dalszym prowadzeniu wojny. W latach 1476-1481 zamek był siedzibą księżnej sochaczewskiej Anny. Gdy zawiązywał się opozycyjny dla Zakonu Związek Pruski, jego przedstawiciele spotkali się z Kazimierzem Jagiellończykiem właśnie w Kole. W 1513 roku na zamku przebywał król Zygmunt Stary. Od połowy XVI wieku zamek zaczął podupadać. W 1655 roku zajęli go Szwedzi. W XVIII wieku August III nadał zamek bernardynom kolskim, którzy rozpoczęli rozbiórkę w celu uzyskania materiału budowlanego dla odbudowy zniszczonego klasztoru, jednak silna zaprawa łącząca kruchą cegłę uniemożliwiła całkowitą rozbiórkę murów budowli.
Zamek kolski był warownia o znacznych walorach obronnych. W latach 50. XX wieku zamek poddano konserwacji. Podczas prac archeologicznych w latach 70. pracownicy Muzeum Okręgowego w Koninie odkryli m.in. nieznane dotąd fundamenty, umożliwiające pełniejszą rekonstrukcję planu budowli. Znaleziono również wiele pozostałości takich jak szkiełka okienne, fragmenty naczyń szklanych, figurkę szachową. Zagadką nadal jest lokalizacja bramy wjazdowej. Podobno wjazdu do zamku strzegła wieża bramna w kutynie wschodniej, wysunięta przed mur obronny. Częste wylewy Warty oraz „gospodarni” wielkopolscy mieszkańcy sprawiły, że z dawnego zamczyska pozostały zaledwie niewielkie fragmenty murów, które po II wojnie światowej zabezpieczono.
Budowla była średniowieczną typową fortecą, ale też przez wiele lat siedzibą starostów kolskich. Przez wiele wieków Koło, dzięki zamku, stanowiło ważny punkt warowny państwa polskiego na terenie Wielkopolski. Zamek bywał odwiedzany przez królów polskich, odbywały się w nim również zjazdy szlachty wielkopolskiej od 1433 roku.
Zamek był przede wszystkim budowlą o charakterze militarnym, toteż przypuszcza się, że wyposażenie było raczej skromne. Być może bogatszy wystrój architektoniczny zastosowano w budynku na terenie zamku podczas rezydowania w nim księżnej Anny Sochaczewskiej.
Od połowy XVI stulecia stracił znaczenie i zaczął popadać w ruinę. Dziś już możemy oglądać tylko fragmenty zewnętrznych murów, fundamenty wieży bramnej i dolną część drugiej wieży.
Do rejestru zabytków ruiny zostały wpisane 17 stycznia 1953 roku.
Stan obecny
Ruiny zamku położone są około 3 km od centrum miasta, w malowniczej okolicy – na pograniczu osiedla Przedmieście Kaliskie oraz miejscowości Gozdów.
Warownia położona jest na niewielkim wzniesieniu w doliny rzeki Warty. Dziś jest głównie celem wycieczek mieszkańców Koło i pobliskich okolic, z powodu wybitnej ciszy i ciekawych krajobrazów.
Bibliografia
- Jarosław Baciński. Zamek Królewski w Kole. Koło – Wąbrzeźno 2005
- Józef Stanisław Mujta. 635 lat miasta Koła. Koło 1997
- Piotr Maluśkiewicz. Ziemia Konińska. Konin 1997
Linki zewnętrzne
- ↑ Zamek leży w granicach gminy Kościelec, nazywanie go „kolskim” wynika z historycznego znaczenia, w którym to budowla zbudowana została „dla miasta Koło”.
