Adam Hieronim Sieniawski (pisarz polny koronny): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Urodził się w roku 1623 lub 1624; po śmierci ojca od 1627 roku był pod opieką matki, a także babki [[Katarzyna Sieniawska|Katarzyny Sieniawskiej]], przebywał w [[Brzeżany|Brzeżanach]]. W latach 1636–1640 studiował w kolegium Nowodworskiego w Krakowie, 15 lutego 1637 roku król [[Władysław IV Waza|Władysław IV]] przyznał mu pełnoletniość. Posiadał zdolności poetyckie i oratorskie. Odziedziczył ogromne majętności, na które składały się dobra podolskie i ruskie ([[klucz (majątek ziemski)|klucze]] oleszycki, brzeżański, tarnorudzki, satanowski, zińkowski, międzybrzeski), wołyńskie (Granów), litewskie (Mysz i Szkłów). 8 września 1641 roku przybył do Warszawy na [[Sejm Królestwa Polskiego|sejm walny]]. 15 lutego 1643 roku poślubił Elżbietę (Wiktorię Elżbietę) Potocką (zm. 1673), córkę [[Stanisław Potocki (hetman)|Stanisława Potockiego]] („Rewery”). W 1645 roku w Międzybrzeżu urodził się syn [[Mikołaj Hieronim Sieniawski]]. W 1646 roku wyruszył z pocztem zbrojnym, wspólnie z hetmanem polnym koronnym [[Mikołaj Potocki (hetman)|Mikołajem Potockim]], przeciw Tatarom. Blisko związany z obozem królewskim popierał plany wojenne przeciw Turcji. 5 lutego 1648 roku został starostą lwowskim, a wiosną 1648 roku wyruszył pod komendą hetmanów Mikołaja Potockiego ([[hetman wielki koronny|wielkiego koronnego]]) i [[Marcin Kalinowski (hetman)|Marcina Kalinowskiego]] ([[hetman polny koronny|polnego koronnego]]) przeciw powstańcom [[Bohdan Chmielnicki|Bohdana Chmielnickiego]] ([[Lista hetmanów kozackich|kozackiego hetmana]]). Jego dragoni i nadworni Kozacy w raz z [[Kozacy rejestrowi|Kozakami rejestrowymi]] przyłączyli się do Chmielnickiego, co przyczyniło się 17 maja 1648 roku do [[Bitwa nad Żółtymi Wodami|klęski nad Żółtymi Wodami]]. Podczas odwrotu z Korsunia do Bohusławia dostał się do niewoli, ale został zwolniony za obietnicę okupu. Powrócił do Lwowa i prowadził dalsze przygotowania do wojny z Kozakami; 23 września 1648 roku walczył w [[bitwa pod Piławcami|bitwie pod Piławcami]]. Następnie brał udział w [[Elekcja 1648|sejmie elekcyjnym]], a w lipcu 1649 roku uczestniczył w [[obrona Zbaraża|obronie Zbaraża]]. Zmarł 25 lub 26 stycznia 1650 roku.<ref name=AHS1>[http://www.ipsb.nina.gov.pl/index.php/a/adam-hieronim-z-granowa-sieniawski-h-leliwa Biogram Adama Hieronima Sieniawskiego]</ref> |
Urodził się w roku 1623 lub 1624; po śmierci ojca od 1627 roku był pod opieką matki, a także babki [[Katarzyna Sieniawska|Katarzyny Sieniawskiej]], przebywał w [[Brzeżany|Brzeżanach]]. W latach 1636–1640 studiował w kolegium Nowodworskiego w Krakowie, 15 lutego 1637 roku król [[Władysław IV Waza|Władysław IV]] przyznał mu pełnoletniość. Posiadał zdolności poetyckie i oratorskie. Odziedziczył ogromne majętności, na które składały się dobra podolskie i ruskie ([[klucz (majątek ziemski)|klucze]] oleszycki, brzeżański, tarnorudzki, satanowski, zińkowski, międzybrzeski), wołyńskie (Granów), litewskie ([[Nowa Mysz|Mysz]] i [[Szkłów]]). 8 września 1641 roku przybył do Warszawy na [[Sejm Królestwa Polskiego|sejm walny]]. 15 lutego 1643 roku poślubił Elżbietę (Wiktorię Elżbietę) Potocką (zm. 1673), córkę [[Stanisław Potocki (hetman)|Stanisława Potockiego]] („Rewery”). W 1645 roku w Międzybrzeżu urodził się syn [[Mikołaj Hieronim Sieniawski]]. |
||
W 1646 roku wyruszył z pocztem zbrojnym, wspólnie z hetmanem polnym koronnym [[Mikołaj Potocki (hetman)|Mikołajem Potockim]], przeciw Tatarom. Blisko związany z obozem królewskim popierał plany wojenne przeciw Turcji. Dnia 5 lutego 1648 roku został starostą lwowskim, a wiosną 1648 roku wyruszył pod komendą hetmanów Mikołaja Potockiego ([[hetman wielki koronny|wielkiego koronnego]]) i [[Marcin Kalinowski (hetman)|Marcina Kalinowskiego]] ([[hetman polny koronny|polnego koronnego]]) przeciw powstańcom [[Bohdan Chmielnicki|Bohdana Chmielnickiego]] ([[Lista hetmanów kozackich|kozackiego hetmana]]). Jego dragoni i nadworni Kozacy w raz z [[Kozacy rejestrowi|Kozakami rejestrowymi]] przyłączyli się do Chmielnickiego, co przyczyniło się 17 maja 1648 roku do [[Bitwa nad Żółtymi Wodami|klęski nad Żółtymi Wodami]]. Podczas odwrotu z Korsunia do Bohusławia dostał się do niewoli, ale został zwolniony za obietnicę okupu. Powrócił do Lwowa i prowadził dalsze przygotowania do wojny z Kozakami; 23 września 1648 roku walczył w [[bitwa pod Piławcami|bitwie pod Piławcami]]. Następnie brał udział w [[Elekcja 1648|sejmie elekcyjnym]], a w lipcu 1649 roku uczestniczył w [[obrona Zbaraża|obronie Zbaraża]]. |
|||
Zmarł 25 lub 26 stycznia 1650 roku.<ref name="AHS1">[http://www.ipsb.nina.gov.pl/index.php/a/adam-hieronim-z-granowa-sieniawski-h-leliwa Biogram Adama Hieronima Sieniawskiego]</ref> Okazała ceremonia pogrzebowa odbyła się w [[Kościół Bożego Ciała i klasztor Dominikanów we Lwowie|kościele Bożego Ciała OO. Dominikanów we Lwowie]]<ref>[[Sadok Barącz]]. Dzieje klasztoru WW. OO. Dominikanów w Podkamieniu, Tarnopol : drukarnia J. Pawłowskiego 1870, s. 81.</ref>. Został pochowany w kościele zamkowym w Brzeżanach.<ref name="AHS1" /> |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 16:13, 12 gru 2017
| |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1623/1624 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
Elżbieta (Wiktoria Elżbieta) Potocka |
| Dzieci | |
Adam Hieronim Sieniawski (ur. 1623/1624, zm. 25 stycznia 1650) – pisarz polny koronny, starosta lwowski, syn Prokopa Sieniawskiego i Anny Eufrozyny Chodkiewicz.
Życiorys
Urodził się w roku 1623 lub 1624; po śmierci ojca od 1627 roku był pod opieką matki, a także babki Katarzyny Sieniawskiej, przebywał w Brzeżanach. W latach 1636–1640 studiował w kolegium Nowodworskiego w Krakowie, 15 lutego 1637 roku król Władysław IV przyznał mu pełnoletniość. Posiadał zdolności poetyckie i oratorskie. Odziedziczył ogromne majętności, na które składały się dobra podolskie i ruskie (klucze oleszycki, brzeżański, tarnorudzki, satanowski, zińkowski, międzybrzeski), wołyńskie (Granów), litewskie (Mysz i Szkłów). 8 września 1641 roku przybył do Warszawy na sejm walny. 15 lutego 1643 roku poślubił Elżbietę (Wiktorię Elżbietę) Potocką (zm. 1673), córkę Stanisława Potockiego („Rewery”). W 1645 roku w Międzybrzeżu urodził się syn Mikołaj Hieronim Sieniawski.
W 1646 roku wyruszył z pocztem zbrojnym, wspólnie z hetmanem polnym koronnym Mikołajem Potockim, przeciw Tatarom. Blisko związany z obozem królewskim popierał plany wojenne przeciw Turcji. Dnia 5 lutego 1648 roku został starostą lwowskim, a wiosną 1648 roku wyruszył pod komendą hetmanów Mikołaja Potockiego (wielkiego koronnego) i Marcina Kalinowskiego (polnego koronnego) przeciw powstańcom Bohdana Chmielnickiego (kozackiego hetmana). Jego dragoni i nadworni Kozacy w raz z Kozakami rejestrowymi przyłączyli się do Chmielnickiego, co przyczyniło się 17 maja 1648 roku do klęski nad Żółtymi Wodami. Podczas odwrotu z Korsunia do Bohusławia dostał się do niewoli, ale został zwolniony za obietnicę okupu. Powrócił do Lwowa i prowadził dalsze przygotowania do wojny z Kozakami; 23 września 1648 roku walczył w bitwie pod Piławcami. Następnie brał udział w sejmie elekcyjnym, a w lipcu 1649 roku uczestniczył w obronie Zbaraża.
Zmarł 25 lub 26 stycznia 1650 roku.[1] Okazała ceremonia pogrzebowa odbyła się w kościele Bożego Ciała OO. Dominikanów we Lwowie[2]. Został pochowany w kościele zamkowym w Brzeżanach.[1]
- ↑ a b Biogram Adama Hieronima Sieniawskiego
- ↑ Sadok Barącz. Dzieje klasztoru WW. OO. Dominikanów w Podkamieniu, Tarnopol : drukarnia J. Pawłowskiego 1870, s. 81.