Ród Dohnów: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
[[Plik:Schloss Schlodien Sammlung Duncker.jpg|thumb|Pałac w Gładyszach]] |
[[Plik:Schloss Schlodien Sammlung Duncker.jpg|thumb|Pałac w Gładyszach]] |
||
'''Ród Dohnów''' (niem: zu Dohna) – jeden najważniejszych arystokratycznych rodów niemieckich w [[Prusy (kraina historyczna)|Prusach]]<ref>[http://www.arta.olsztyn.pl/polski/palace.htm Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich]</ref>. |
'''Ród Dohnów''' (niem: zu Dohna) – jeden najważniejszych arystokratycznych rodów niemieckich w [[Prusy (kraina historyczna)|Prusach]]<ref>[http://www.arta.olsztyn.pl/polski/palace.htm Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich]</ref>. |
||
Założycielem pruskiej linii rodu był krzyżacki najemnik Stanislaus (†1504/05), pochodzący z Górnej Saksonii, który brał udział w [[Bitwa pod Chojnicami|bitwie pod Chojnicami]] w 1454 roku. |
Założycielem pruskiej linii rodu był krzyżacki najemnik Stanislaus (†1504/05), pochodzący z Górnej Saksonii, który brał udział w [[Bitwa pod Chojnicami|bitwie pod Chojnicami]] w 1454 roku podczas Wojny trzynastoletniej. Zakon nie mogąc wypłacić mu żołdu, w ramach rekompensaty nadał Stanisławowi ziemie – wsie Lauck (dzisiejsze Ławki) i Reicherstwalde (Markowo). Pod koniec wieku XV powiększył jeszcze swój majątek o dobra w [[Wilczęta]]ch (niem. Deutschendorf, Villa Teutonica) i w [[Karwiny|Karwinach]] (niem. Karwinden - 1469 r.). W 1525 roku syn Stanislausa – [[Peter von Dohna]] (1482 – 1553), otrzymał od Zakonu wieś [[Słobity]] (niem. Schlobbiten) z 20 łanami ziemi, które z czasem stały się [[pałac w Słobitach|główną siedzibą rodu]]. Peter ożenił się z córką wojewody pomorskiego Katarzyną Zehmen i miał z nią 8 synów i córkę. Po sekularyzacji zakonu Peter zu Dohna otrzymał tytuł książęcego starosty w Morągu i razem z okolicznym dobrami otrzymał w dzierżawę na siedemdziesiąt lat [[zamek w Morągu]]<ref name=":0">Alexander Fuerst zu Dohna-Schlobitten, ''Erinerungen eines alten Ostpreussen. Ein Siedler Buch'', Goldmannverlag 1989, <nowiki>ISBN 3-442-12822-6</nowiki> </ref>. W 1527 roku Dohnowie otrzymali Stare Siedlisko z 80 łanami i Młynarską Wolę z 110 łanami. Tak więc już w XVI w. posiadłości rodziny wynosiły około 330 łanów (ponad 5500 ha)<ref name=":0" />. |
||
Jego syn Achacy zbudował pierwszy |
Jego syn Achacy zbudował pierwszy dwór w Słobitach, natomiast pierwszy pałac tamże zbudował syn Achacego – Abraham. Po bezdzietnej śmierci Abrahama nastąpił pierwszy podział linii pruskiej na starszą linię z siedzibą w Słobitach, którą odziedziczył najstarszy brat Abrahama o imieniu Christoph i młodszą linię z siedzibą w [[Ławki (powiat braniewski)|Ławkach]], którą odziedziczył młodszy brat Abrahma - Fabian<ref name=":0" />. |
||
Na przestrzeni wieków ród powiększył swoje posiadanie o majętności w [[Bielice (województwo warmińsko-mazurskie)|Bielicy]], [[Gładysze|Gładyszach]], [[Kamieniec (województwo warmińsko-mazurskie)|Kamieńcu |
Na przestrzeni wieków ród powiększył swoje posiadanie o majętności w [[Bielice (województwo warmińsko-mazurskie)|Bielicy]], [[Gładysze|Gładyszach]], [[Kamieniec (województwo warmińsko-mazurskie)|Kamieńcu]], [[Markowo (powiat ostródzki)|Markowie]], [[Karwiny|Karwinach]], [[Karwity|Karwitach]], [[Kąty|Kątach]] i [[Sasiny (województwo warmińsko-mazurskie)|Sasinach]] a także w [[Morąg]]u i [[Prakwice|Prakwicach]]. |
||
* [[Ryszard Wilhelm von Dohna]] (ur.1843, zm. 1919), XI potomek Stanislausa, na polowaniach w Prakwicach gościł Carla Fredricha Hohenzollerna (członka cesarskiej rodziny), a także cesarza [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II]]. |
* [[Ryszard Wilhelm von Dohna]] (ur.1843, zm. 1919), XI potomek Stanislausa, na polowaniach w Prakwicach gościł Carla Fredricha Hohenzollerna (członka cesarskiej rodziny), a także cesarza [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II]]. |
Wersja z 15:38, 22 sty 2019
Ród Dohnów (niem: zu Dohna) – jeden najważniejszych arystokratycznych rodów niemieckich w Prusach[1]. Założycielem pruskiej linii rodu był krzyżacki najemnik Stanislaus (†1504/05), pochodzący z Górnej Saksonii, który brał udział w bitwie pod Chojnicami w 1454 roku podczas Wojny trzynastoletniej. Zakon nie mogąc wypłacić mu żołdu, w ramach rekompensaty nadał Stanisławowi ziemie – wsie Lauck (dzisiejsze Ławki) i Reicherstwalde (Markowo). Pod koniec wieku XV powiększył jeszcze swój majątek o dobra w Wilczętach (niem. Deutschendorf, Villa Teutonica) i w Karwinach (niem. Karwinden - 1469 r.). W 1525 roku syn Stanislausa – Peter von Dohna (1482 – 1553), otrzymał od Zakonu wieś Słobity (niem. Schlobbiten) z 20 łanami ziemi, które z czasem stały się główną siedzibą rodu. Peter ożenił się z córką wojewody pomorskiego Katarzyną Zehmen i miał z nią 8 synów i córkę. Po sekularyzacji zakonu Peter zu Dohna otrzymał tytuł książęcego starosty w Morągu i razem z okolicznym dobrami otrzymał w dzierżawę na siedemdziesiąt lat zamek w Morągu[2]. W 1527 roku Dohnowie otrzymali Stare Siedlisko z 80 łanami i Młynarską Wolę z 110 łanami. Tak więc już w XVI w. posiadłości rodziny wynosiły około 330 łanów (ponad 5500 ha)[2].
Jego syn Achacy zbudował pierwszy dwór w Słobitach, natomiast pierwszy pałac tamże zbudował syn Achacego – Abraham. Po bezdzietnej śmierci Abrahama nastąpił pierwszy podział linii pruskiej na starszą linię z siedzibą w Słobitach, którą odziedziczył najstarszy brat Abrahama o imieniu Christoph i młodszą linię z siedzibą w Ławkach, którą odziedziczył młodszy brat Abrahma - Fabian[2].
Na przestrzeni wieków ród powiększył swoje posiadanie o majętności w Bielicy, Gładyszach, Kamieńcu, Markowie, Karwinach, Karwitach, Kątach i Sasinach a także w Morągu i Prakwicach.
- Ryszard Wilhelm von Dohna (ur.1843, zm. 1919), XI potomek Stanislausa, na polowaniach w Prakwicach gościł Carla Fredricha Hohenzollerna (członka cesarskiej rodziny), a także cesarza Wilhelma II.
- Richard Dohna pełnił na cesarskim dworze funkcję Łowczego Dworu i Prowadzącego Sforę Królewskich Polowań. 1 stycznia 1900 r. Richard Wilhelm von Dohna został podniesiony przez cesarza do godności dziedzicznego księcia[3].
Ważniejsi członkowie rodu
- Adelheid von Dohna († 1267) - pierwsza opatka klasztoru St. Marienthal;
- Adelheid von Dohna († 15. Juni 1342/52), z domu von Schönburg-Glauchau, żona von Otto (Heide);
- Ludwig Wilhelm zu Dohna-Lauck (1805–1895);
- Alexander Graf zu Dohna-Schlodien (1876–1944), polityk;
- Heinrich Graf zu Dohna-Schlobitten (1882–1944), ziemianin, skazany na śmierć za udział w konspiracji przeciw Hitlerowi;
- Nikolaus Graf zu Dohna-Schlodien (1879–1956), oficer marynarki;
- Adelheid zu Dohna-Poninska (1804–1878), architekt;
- Richard zu Dohna-Schlobitten (Richard Wilhelm Ludwig Fürst zu Dohna-Schlobitten; 1843–1916), polityk pruski;
- Alexander zu Dohna (1899–1997).
Pruska linia rodowa Dohnów
- Stanislaus von Dohna (1433-1504)
- Peter de Dohna (*1483)
- Achatius de Dohna (1533-1619)
- Fabien II de Dohna (1577-1631)
- Achatius II de Dohna (1581-1647)
- Frédéric de Dohna (1619-1688)
- Fabien III de Dohna (1617-1668)
- Christophe de Dohna (1583-1637)
- Frédéric de Dohna (1621-1688)
- Alexander zu Dohna-Schlobitten (1661-1728)
- Alexandre Émile zu Dohna-Schlobitten (1704-1745)
- Frédéric Alexander zu Dohna-Schlobitten, burgrabia i hrabia zu Dohna-Schlobitten (1741-1810)
- Frédéric Ferdinand Alexander zu Dohna-Schlobitten, burgrabia i hrabia zu Dohna-Schlobitten (1771-1831)
- Ludwig zu Dohna-Schlobitten (1776-1814)
- Charles Frédéric Émile zu Dohna-Schlobitten (1784-1859)
- Frédéric Alexander zu Dohna-Schlobitten, burgrabia i hrabia zu Dohna-Schlobitten (1741-1810)
- Alexandre Émile zu Dohna-Schlobitten (1704-1745)
- Christophe I. de Dohna-Schlodien (1665-1733)
- Christophe II zu Dohna-Schlodien (1702-1762)
- Alexander zu Dohna-Schlobitten (1661-1728)
- Christophe Delphicus zu Dohna (1628-1668)
- Frédéric de Dohna (1621-1688)
- Fabien Ier de Dohna (1550-1622)
- Achatius de Dohna (1533-1619)
- Peter de Dohna (*1483)
Przypisy
- ↑ Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich
- ↑ a b c Alexander Fuerst zu Dohna-Schlobitten, Erinerungen eines alten Ostpreussen. Ein Siedler Buch, Goldmannverlag 1989, ISBN 3-442-12822-6
- ↑ Kamienie Wilhelma