Antonio Paracca: Różnice pomiędzy wersjami
pierwszy |
(Brak różnic)
|
Wersja z 11:21, 13 sty 2020
| Data i miejsce urodzenia |
11 października 1722 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1780-1790? |
| Narodowość |
włoska |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
Antonio Paracca (ur. 11 października 1722 w Castello Valsolda) we Włoszech – włoski architekt, przedstawiciel późnego baroku, w latach 50. XVIII wieku działał na północno-wschodnich terenach Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
Jego rodzicami byli Domenico i Marta (córka Francesca Merlini i Cecylii). Rodzicami chrzestnymi byli Domenico Fontana oraz Anna Maria, matka Domenica Merlini (ulubionego architekta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego). W 1751 roku jest wzmiankowany jego pobyt w Warszawie. Antonio Paracca był nadwornym architektem rodu Platerów mających posiadłości w Inflantach Polskich.
W Inflantach Polskich kupił majątek w powiecie lucyńskim i ożenił się z Polką pochodzącą z rodziny Małachowskich, z którą miał trzech synów. Dwaj jego synowie służyli w Wojsku Polskim, a trzeci po Powstaniu styczniowym został zesłany przez Rosjan na Syberię.
Główne dzieła:
- Biblioteka Platerów w Krasławiu
- Kościół w Berezweczu (1756-1763)
- Wilno - "Bramka Bazyliańska" przy klasztorze Bazylianów
- Kościół w Druji
- Kościół w Przydruji
- Kościół w Iłłukszcie (1762)