Zbiornik nasienny
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/da/Longitarsus_pratensis_spermatheca%2C_Harlech%2C_North_Wales%2C_March_2011_-_Flickr_-_janetgraham84.jpg/220px-Longitarsus_pratensis_spermatheca%2C_Harlech%2C_North_Wales%2C_March_2011_-_Flickr_-_janetgraham84.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a5/Genitalia_of_Buliminus_%28Achatinelloides%29_balfouri.jpg/220px-Genitalia_of_Buliminus_%28Achatinelloides%29_balfouri.jpg)
Zbiornik nasienny, spermateka (łac. spermatheca, receptaculum seminis) – narząd żeńskiego układu rozrodczego lub żeńskiej części obojnaczego układu rozrodczego, występujący u wielu grup zwierząt (m.in. płazińców, mięczaków, pierścienic i stawonogów[1][2]).
Spermateka służy przechowywaniu nasienia po kopulacji lub zaplemnieniu, zwykle przez dłuższy czas. Zbiornik ten często wyposażony jest w gruczoły produkujące wydzielinę podtrzymującą aktywność i żywotność plemników. Dzięki temu rozwiązaniu mogą być one wykorzystywane do zapładniania komórek jajowych na długo po kopulacji[1][2].
U owadów spermateki mogą być pojedyncze, parzyste lub występować w większej liczbie. Mają pochodzenie ektodermalne i są zbudowane z nabłonka cylindrycznego i komórek gruczołowych, które mogą być skupione w gruczoł spermatekalny. Ich wydzielina nie tylko utrzymuje plemniki przy życiu, ale także może je przyciągać chemicznie[3].
U matek pszczelich pszczoły miodnej zbiornik nasienny leży w górnej części pochwy, jest kulisty, połączony z pochwą krótkim przewodem, do którego spływa wydzielina gruczołów znajdujących się na zewnątrz zbiornika, odżywiająca plemniki[potrzebny przypis].