Stan (średniowiecze)

Stan, stacja (gościtwa – na zachodnim Pomorzu) – w średniowieczu obowiązek utrzymania przejeżdżającego władcy, jego świty, dostojników i niższych urzędników, stanowiący powinność prawa książęcego.

W dobrach kościelnych ograniczony przywilejem łęczyckim 1180, następnie przez rozwój immunitetu, zanikł XIII–XIV w.

Bibliografia

• Henryk Samsonowicz: Historia Polski i Świata. T. 1.: Historia Polski - Polska do 1586. Mediasat Group S.A. dla Gazety Wyborczej, 2007, s. 71. ISBN 978-84-9819-808-9.