Stanisława Tomczyk
 Stanisława Tomczyk (1909) | |
| Zawód, zajęcie | |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
Stanisława Tomczyk – polskie medium spirytystyczne na początku XX wieku.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Stanisława Tomczyk była przedmiotem eksperymentów, przeprowadzonych w latach 1908–1909, w Wiśle, na południu Polski, przez polskiego psychologa Juliana Ochorowicza. Podobno regularnie hipnotyzował ją dla celów terapeutycznych, a ona twierdziła, że jest kontrolowana przez jednostkę, która nie jest duchem żadnej zmarłej osoby. Tomczyk twierdziła, że może lewitować przedmioty bez dotyku, zatrzymać ruch zegara w szklanej gablocie i wpłynąć na obrót koła ruletki.
W wieku dwudziestu lat Tomczyk została aresztowana podczas zamieszek i uwięziona na dziesięć dni. Uważano, że to doświadczenie spowodowało u niej histerię i dysocjację psychiczną[1].
W Wielkiej Brytanii, pomiędzy 2 czerwca a 13 lipca 1914, Tomczyk była testowana na jedenastu posiedzeniach przez Towarzystwo Badań Psychicznych. Komisja śledcza objęła inżyniera elektryka, Marka Barra, Victora Jamesa Woolleya, Williama Wortleya Baggallyego i Everarda Feildinga. Nieformalne eksperymenty niewątpliwie niepodlegające sztywnej kontroli uzyskały niejednoznaczne wyniki. Najbardziej uderzającą demonstracją była chwilowa lewitacja celuloidowej piłki około 9 cali nad stołem, z rękami około ćwierć cala[2].
Naukowcy podejrzewali, że wykonywanie psychokinezy Tomczyk polegało na użyciu cienkiej nici lub włosa, które to zaczepione były między dłońmi, aby podnosiły i zawieszały przedmioty w powietrzu. Zostało to potwierdzone, gdy badacze psychiatryczni, którzy testowali Tomczyk, okazjonalnie obserwowali wątek[3].
Pewnego razu Julian Ochorowicz zobaczył czarną nić między dłońmi, a na licznych fotografiach, wykonanych przez niego i późniejszych badaczy czasami widać było ten wątek[4].
Lewitacja szklanej zlewki Tomczyk została odsłonięta i odtworzona w 1910 przez maga, Williama S. Marriotta za pomocą ukrytej nici[5].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W 1919 Tomczyk wyszła za mąż za badacza Everarda Feildinga, sekretarza Towarzystwa Badań Psychicznych[6][7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anderson, Rodger. Psychics, Sensitives and Somnambules: Słownik biograficzny z bibliografiami. McFarland. Str. 174
- ↑ Journal of the Society for Psychical Research. babel.hathitrust.org. [dostęp 1915]. (ang.).
- ↑ Hereward Carrington: Story of Psychic Science. Kessinger Publishing, 1992, s. 136. ISBN 978-1564592590.
- ↑ Benjamin B. Wolman. (1977). Handbook of Parapsychology. McFarland & Company. Str. 320. ISBN 978-0442295769
- ↑ Pearson's Magazine. Czerwiec 1910. C. Arthur Pearson Ltd. Str. 615
- ↑ Raymond Buckland: The Spirit Book: The Encyclopedia of Clairvoyance, Channeling, and Spirit Communication. Visible Ink Press, 2005. ISBN 978-0-7808-0922-2. Feilding's name is often misspelled 'Fielding', as here.
- ↑ Lewis Spence. (2003). Encyclopedia of Occultism and Parapsychology. Str. 327. ISBN 978-1161361827