Stare Sioło (obwód miński)
Na mapach: 
53°53′07″N 27°15′45″E/53,885278 27,262500
53°53′07″N 27°15′45″E/53,885278 27,262500
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
223022 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°53′07″N 27°15′45″E/53,885278 27,262500
| |
Stare Sioło (biał. Старое Сяло, ros. Старое Село) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Chaceżyn.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach Rzeczypospolitej ziemie te leżały w województwie mińskim. Odpadły od Polski w wyniku II rozbioru[2][3]. W granicach Rosji wieś należała do ujezdu mińskiego w guberni mińskiej. Ponownie pod polską administracją w latach 1919–1920 w okręgu mińskim Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich.
W czasach rosyjskich i polskich siedziba gminy Stare Sioło.
Wieś w kulturze[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość pojawia się na kartach powieści Sergiusza Piaseckiego Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Zygmunt Gloger Geografia historyczna ziem dawnej Polski. Województwo Mińskie.
- ↑ Dzieje Polski. Atlas ilustrowany. redakcja: dr Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak.
- ↑ Sergiusz Piasecki: Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy. Dziekanów Leśny: LTW, 2020, s. 133. ISBN 978-83-7565-297-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stare Sioło (4), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 242.
- Stare Sioło na mapie WIG
-1930_300dpi_bcuj298239-285460.jpg){kind=link}