Stopa karolińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stopa karolińskaśredniowieczny standard wybijania monet, który określał, że z 408 gramów (409,31) kruszcu srebrnego należy wybić 240 sztuk monet – denarów. Wprowadzony przez Karola Wielkiego w 794 roku.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]