Stosunki polityczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stosunki polityczne – ogólne pojęcie na określenie relacji zachodzących we wspólnocie politycznej. Są one jednym z rodzajów stosunków społecznych, obejmując kontakty pomiędzy podmiotami politycznymi (instytucjami, państwami, obywatelami). Jako takie są obiektem badań socjologii i politologii.

Stosunki polityczne wewnątrz państwa[edytuj | edytuj kod]

Przybierają postacie:

  • zwierzchnictwa - znamionują się stosunkiem nadrzędności podmiotów rządzących w stosunku do podmiotów podporządkowanych. Wola rządzących jest wolą panującą. Podlegli władzy politycznej są zobowiązani do przestrzegania norm powszechnie obowiązujących.Władza zwierzchnia może być demokratyczna wybieralna, a może by despotyczna, narzucana społeczeństwu.Stosunki polityczne zwierzchnictwa to stosunki podległości i zachowania się według reguł zwierzchności.]
  • podporządkowania - charakteryzują się stosunkiem podległości rządzonych w stosunku do rządzących.Wola rządzących i posłuch wobec nich liczy się w relacjach politycznych. Niepodporządkowanie pociąga za sobą konsekwencje wynikające z norm prawnych. Stosunki polityczne podporządkowania to stosunki wykonywania nakazu płynącego z ośrodków decydenckich.
  • współpracy - wyrażają się w podejmowaniu działań i zachowań między podmiotami politycznymi, wyrażającymi wolę układania stosunków na ustalonych zasadach i dochowania podejmowanych zobowiązań.

Stosunki polityczne współpracy to stosunki przychylne między stronami i służące do osiągnięcia założonych celów.

  • kompromisu - charakteryzują się zachowaniem podmiotów politycznych przejawiających wolę wzajemnych ustępstw w dochodzeniu do zasadniczego celu. Stosunki te odznaczają się wolą stron wyjścia naprzeciw dążeniom partnerów i ułożenia relacji możliwych do przyjęcia dla obu stron.
  • walki - demonstrują się stosunkami działań i zobowiązań podmiotów nastawionych na ofensywność

i naleganie na kontrpartnera w dojściu do swoich celów. W zachowaniach jest to postępowanie jednostronne z wolą wyłącznie realizacji własnego interesu i niedostrzegania podmiotu, na którego skierowane bywa ostrze walki.Osiągnięcie celów zakłada się poprzez pokonanie przeciwnika.

Stosunki międzypaństwowe[edytuj | edytuj kod]

charakteryzują się:

Dualistyczny charakter stosunków politycznych[edytuj | edytuj kod]

Dwoistość ta ma wyraz obiektywny wyrażający się w tym, że podmioty są wzajemne uzależnione w swym działaniu bez względu na ich poziom uświadomienia przyczyn i skutków tych zależności. Jednocześnie mają wyraz subiektywny zasadzający się na tym, że od jakości uświadomienia sobie relacji między podmiotami zależy zakres i tempo oraz efektywność działań skierowanych na zdobycie dóbr zaspakajających potrzeby i interesy.

Kwalifikacja stosunków politycznych[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się stosunki polityczne:

Stosunki polityczne odzwierciedlają w sposób bezpośredni lub pośredni i zarazem warunkują różne procesy ekonomiczne, socjalne i kulturalne w wymiarze ogólnospołecznym, regionalnym, lokalnym i jednostkowym.

Instytucjonalizacja stosunków politycznych[edytuj | edytuj kod]

Stosunki polityczne podlegają instytucjonalizacji w postaci reglamentacji prawnej wytyczającej podstawy działania i ustanawiającej normy zachowania międzyludzkiego. Działania przebiegają w ramach instytucjonalnych, czyli dozwolonych instytucji dochodzenia roszczeń ludzkich, a także w pozainstytucjonalnych sposobach wyrażania niezadowolenia z istniejących stosunków. Stosunki polityczne mają dynamiczny charakter i podlegają stałym przekształceniom, wywołujących mniej lub bardziej głębokie zmiany systemu politycznego oraz usytuowania i wzajemnego oddziaływania podmiotów polityki.

Stabilność i niestabilność stosunków politycznych[edytuj | edytuj kod]

Stosunki polityczne mające względnie trwałe i stabilne instytucje władzy politycznej wykazują większą efektywność w zabezpieczaniu dóbr materialnych i duchowych. W tego rodzaju stosunkach rzadziej pojawiają się sprzeczności i konflikty oraz mają łagodniejszy przebieg. Natomiast stosunki polityczne niestabilne odznaczają się wystąpieniem zaostrzonych sprzeczności na tle dążeń do zaspokojenia różnych potrzeb i zmiany położenia społecznego. Działania przebiegają w ramach instytucjonalnych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Literatura[edytuj | edytuj kod]