Strażkowski Żleb
.jpg)
Strażkowski Żleb (niem. Nehreschlucht, słow. Strážťanský žľab, węg. Nagyőri-szakadék[1]) – żleb w słowackich Tatrach Bielskich opadający z Jatek do Doliny Przednich Koperszadów[2].
Ograniczenie żlebu tworzy południowa grzęda północno-zachodniego wierzchołka Skrajnych Jatek i południowa grzęda Golicy Bielskiej. Górna część żlebu to ogromna, lejkowata i trawiasta depresja. Jej środkową część pod południowo-wschodnim wierzchołkiem Skrajnych Jatek porasta kosodrzewina. Orograficznie prawa część tego lejka to depresja poniżej wierzchołka północno-zachodniego, płytko wcięte, orograficznie lewe koryto żlebu również jest trawiaste. Na wysokości około 1500 m żleb zatraca się w porośniętym kosodrzewiną piargu powyżej Bielskiej Równi. Jest całkowicie suchy, brak w nim nawet okresowego cieku[2][3].
Z Bielskiej Równi przez Strażkowski Żleb prowadzi podejście na grań Jatek. Najwyższy skalisty odcinek możliwy jest do pokonania skośnym zachodem między obydwoma wierzchołkami Skrajnych Jatek (0+ w skali tatrzańskiej, czas przejścia 1 h 30 min))[2]. Jest to jednak zamknięty dla turystów obszar ochrony ścisłej TANAP–u[3].
Autorem nazwy żlebu jest Władysław Cywiński[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [online] [dostęp 2020-02-01].
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 5, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-011-3
- ↑ a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8