Stubnica
53°24′47″N 15°32′49″E/53,413056 15,546944| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
173,9 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
Położenie na mapie gminy Ińsko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego  | |
| 53°24′47″N 15°32′49″E/53,413056 15,546944
| |
Stubnica (także Wisola) – jezioro na Pojezierzu Zachodniopomorskim, położone w gminie Ińsko, w powiecie stargardzkim, w woj. zachodniopomorskim.
Jezioro jest położone na granicy dwóch mezoregionów, tj. zachodnia część jeziora na Pojezierzu Ińskim, a wschodnia na Równinie Drawskiej. Stubnica znajduje się w Ińskim Parku Krajobrazowym, ok. 1 km na południe od miasta Ińsko.
Według danych z 1994 r. powierzchnia zbiornika wynosi 173,9 ha. Maksymalna głębokość wynosi 15,4 m[1].
W typologii rybackiej Stubnica jest jeziorem leszczowym[1].
Jezioro ma dwa duże półwyspy. Największy wychodząc z południowego brzegu rozszerza się i tworzy wzniesienie (125,5 m n.p.m.). Południowa część półwyspu nie jest zalesiona i znajduje się tam pole namiotowe. W północnej części od wierzchołku stoku ciągnie się wał o długości ok. 300 m, ułożony z różnej wielkości głazów narzutowych.
Stubnica znajduje się w obszarze specjalnej ochrony ptaków Ostoja Ińska programu Natura 2000.
Około 1 km na południowy wschód od Stubnicy leży wieś Gronówko. Na wschód od jeziora biegnie droga wojewódzka nr 151.
Nazwę Stubnica wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora – Nethstubben-See[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b J.Filipiak, J.Sadowski: Jeziora szczecińskie. Akademia Rolnicza w Szczecinie, 1994.
- ↑ M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8