Studnia Kuturniańska
49°13′59″N 19°53′15″E/49,233167 19,887489| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
12 m |
| Głębokość |
5 m |
| Deniwelacja |
10 m |
| Wysokość otworów |
1790 i 1795 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
200 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SW, ku SW |
| Data odkrycia |
16 czerwca 1979 roku |
| Odkrywca |
M. Napierała, S. Juziuk i R. Szymków |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.F-10.07 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°13′59″N 19°53′15″E/49,233167 19,887489
| |
Studnia Kuturniańska – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w Wąwozie Kraków, w ścianie Wysokiego Grzbietu, na wysokościach 1790 i 1795 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 12 metrów, a jej deniwelacja 10 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Główną częścią jaskini jest 5-metrowa studnia zaczynająca się w niewielkim otworze dolnym. Z jej dna odchodzi 10-metrowy komin prowadzący do otworu górnego[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są suche[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli w czerwcu 1979 roku M. Napierała, S. Juziuk i R. Szymków ze Speleoklubu Katowice[2]. Wysoki Grzbiet nosił dawniej nazwę Ku Turni stąd nazwa jaskini.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-18].