Sunius bicolor

	Sunius bicolor
	(Olivier, 1795)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Medonina
Rodzaj	Sunius
Podrodzaj	Sunius (Sunius)
Gatunek	Sunius (Sunius) bicolor
Synonimy
	Paederus bicolor Olivier, 1795; Hypomedon bicolor (Olivier, 1795); Lathrobium ruficornis Latreille, 1806; Lithocharis ruficollis Kraatz, 1857; Medon nigrinus Eppelsheim, 1892; Sunius (Medonella) bicolor (Olivier, 1795); Sunius (Medonella) nigrinus (Eppelsheim, 1892); Sunius (Medonella) ruficollis (Kraatz, 1857); Sunius (Medonella) ruficornis (Latreille, 1806); Sunius (Micromedon) bicolor (Olivier, 1795); Sunius (Micromedon) nigrinus (Eppelsheim, 1892); Sunius (Micromedon) ruficollis (Kraatz, 1857); Sunius (Micromedon) ruficornis (Latreille, 1806); Sunius (Oligopterus) bicolor (Olivier, 1795); Sunius (Oligopterus) nigrinus (Eppelsheim, 1892); Sunius (Oligopterus) ruficollis (Kraatz, 1857); Sunius (Oligopterus) ruficornis (Latreille, 1806); Sunius (Sunius) nigrinus (Eppelsheim, 1892); Sunius (Sunius) ruficollis (Kraatz, 1857); Sunius (Sunius) ruficornis (Latreille, 1806); Sunius (Xenocharis) bicolor (Olivier, 1795); Sunius (Xenocharis) nigrinus (Eppelsheim, 1892); Sunius (Xenocharis) ruficollis (Kraatz, 1857); Sunius (Xenocharis) ruficornis (Latreille, 1806);

Sunius bicolor – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1795 roku przez Charlesa Nicolasa François Oliviera jako Paederus bicolor^[1].

Chrząszcz o ciele długości od 4 do 4,5 mm. Ubarwienie głowy jest czarnobrunatne z wiśniowym odcieniem, przedplecza koralowoczerwone, pokryw rdzawobrunatne z brunatną częścią środkową, czułków, aparatu gębowego i odnóży rdzawożółte, zaś odwłoka brunatnoczarne z jasnobrunatnymi tylnymi brzegami tergitów. Głowa jest pozbawiona mikrorzeźby, o odległości między oczami znacznie większej od długości skroni. Punktowanie głowy jest trochę gęściejsze niż u S. melanocephalus. Długość pokryw wyraźnie przekracza długość przedplecza. Odwłok samca ma piąty sternit na całej długości podłużnie wgnieciony i na tylnej krawędzi szeroko, kątowato wycięty^[2].

Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Rumunii, Albanii, Macedonii, Grecji, Rosji, Bliskiego Wschodu^[1] i Kaukazu. Zasiedla wilgotne łąki, pola, pobrzeża wód słodkich i słonych oraz kserotermiczne zbocza. Bytuje pod gnijącymi szczątkami roślin, kamieniami, napływkami, morszczynami i w sąsiedztwie korzeni^[2]^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Sunius (Sunius) bicolor. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-11-11].
↑ ^a ^b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[fe-1] Sunius (Sunius) bicolor. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-11-11].

[Szujecki-2] Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.

[Burakowskietal-3] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[1]

[2]

[3]