Synagoga w Bełchatowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synagoga w Bełchatowie
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bełchatów

Budulec

murowana

Data budowy

1893

Data likwidacji

II wojna światowa

Data zburzenia

1956

Tradycja

ortodoksyjna

Położenie na mapie Bełchatowa
Mapa konturowa Bełchatowa, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Bełchatowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Bełchatowie”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Bełchatowie”
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego
Mapa konturowa powiatu bełchatowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Bełchatowie”
Ziemia51°22′02,3″N 19°22′20,6″E/51,367300 19,372400
Blok mieszkalny stojący na miejscu synagogi
Tablica pamiątkowa

Synagoga w Bełchatowie – nieistniejąca już synagoga, która znajdowała się w Bełchatowie na skrzyżowaniu ulic Fabrycznej i Lecha i Marii Kaczyńskich 2, dawniej zwanej Ewangelicką.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Synagoga została zbudowana w 1893 roku, zastępując starą, zrujnowaną, drewnianą synagogę. Fundusze na budowę synagogi wyłożyli żydowscy właściciele bełchatowskich fabryk. Podczas II wojny światowej hitlerowcy doszczętnie zdewastowali synagogę.

Po zakończeniu wojny stan synagogi był bardzo zły, stały jedynie mury, dach był bardzo zniszczony, wewnątrz nie było podłogi. W 1956 roku na polecenie ówczesnych władz miasta synagoga została wyburzona. Na jej miejscu wkrótce wybudowano blok mieszkalny.

Naprzeciwko na budynku domu kultury przy ulicy Narutowicza znajduje się odsłonięta w 1989 roku tablica pamiątkowa o treści: „Dla uczczenia pamięci 5.000 Bełchatowskich Żydów zamordowanych przez nazistów w latach 1939-1945”.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta. W zachodniej części znajdował się obszerny przedsionek, z którego wchodziło się do równie dużej głównej sali modlitewnej. Na przedsionkiem, na piętrze znajdował się babiniec. Całość była przykryta dwuspadowym dachem, na rogach którego znajdowały się sterczyny.

Wnętrze sali głównej było bardzo bogato zdobione. Na środku znajdowała się bima, a na wschodniej ścianie bogato zdobiony Aron ha-kodesz. Całą salę oświetlały wysokie, półokrągło zakończone okna.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]