Synkopa (muzyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Aeou (dyskusja | edycje) o 22:37, 6 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Synkopa (termin muzyczny) – rodzaj zaburzenia metro-rytmicznego w toku utworu, wykorzystywany jako środek stylistyczny[1]; zjawisko rytmiczne polegające na przedłużeniu wartości rytmicznej znajdującej się na słabej części taktu o następną część taktu lub grupy taktowej. Synkopie towarzyszy powstanie dodatkowego akcentu tzw. akcentu rytmicznego na przedłużonej części taktu[2][3].

Rytm synkopowy jest często stosowany w muzyce jazzowej[1] i bluesie, a także w muzyce elektronicznej z gatunku Drum and bass.[potrzebny przypis] W polskiej muzyce ludowej synkopa jest charakterystyczna dla krakowiaka[1]. Według serwisu internetowego culture.pl synkopowane sample perkusji charakteryzują muzykę disco polo[4].

Przykład zastosowania rytmu synkopowego zawiera utwór Béli Bartóka "Synkopowy taniec".

Przypisy

  1. a b c SYNKOPA - Encyklopedia Muzyki - RMF Classic. [w:] Encyklopedia muzyki PWN [on-line]. www.rmfclassic.pl. [dostęp 2016-07-16].
  2. Hoffman, Miles (1997). "Syncopation". National Symphony Orchestra. NPR. Dostęp 13 lipca 2009
  3. Patterson, William Morrison, 'Rhythm of Prose'( Introductory Outline), Columbia University Press 1917
  4. Filip Lech: Krótki przewodnik po czterech dekadach disco. culture.pl. [dostęp 2015-02-25].

Zobacz też