Szczelina nad Dziurą w Wantach II
49°14′38″N 19°55′04″E/49,243939 19,917667| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
5,6 m |
| Głębokość |
4,2 m |
| Deniwelacja |
4,2 m |
| Wysokość otworów |
1791 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
525 m |
| Ekspozycja otworów |
ku E |
| Data odkrycia |
wrzesień 1977 roku |
| Odkrywca |
D. Lermer |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.61 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′38″N 19°55′04″E/49,243939 19,917667
| |
Szczelina nad Dziurą w Wantach II – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w grzędzie skalno-trawiastej, położonej między Wielką Turnią i Pośrednią Małołącką Turnią, powyżej jaskini Dziura w Wantach, na wysokości 1791 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 5,5 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi duża, szczelinowa sala do której schodzi się, od bardzo ciasnego otworu wejściowego, korytarzem po dużych wantach tworzących prożki. Sala ma pochyłe dno i kończy się zawaliskiem[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać małe stalaktyty i polewy naciekowe. Ściany są wilgotne, roślinność występuje tylko przy otworze i w górnej części sali[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkrył D. Lermer w 1977 roku. Jej pierwszy plan i opis sporządziła I. Luty przy pomocy odkrywcy w 1999 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-04-15] (pol.).