T-34/122

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
T-34/122, T-122
Ilustracja
Syryjska wersja czołgu T-34-85 z haubicą D-30 kal. 122 mm
Dane podstawowe
Państwo

 Syria
 Egipt

Typ pojazdu

haubica samobieżna

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

6-7 osób

Dane techniczne
Silnik

dwunastocylindrowy silnik diesla V2 o mocy 494 KM

Poj. zb. paliwa

560 l

Długość

~ 6 m

Szerokość

2,99 m

Wysokość

2,7 m

Masa

29 t

Osiągi
Prędkość

55-60 km/h

Zasięg pojazdu

300-360 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,3 m

Rowy (szer.)

2,29 m

Ściany (wys.)

0,7 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
haubica D-30 kal. 122 mm
Użytkownicy
Egipt, Izrael, Syria

T-34/122[1][2] lub T-122[2][3]samobieżna haubica skonstruowana w Syrii i Egipcie w wyniku modyfikacji posiadanych przez te państwa czołgów T-34-85. W Syrii prace nad tymi pojazdami prowadzono pod koniec lat. 60 XX wieku, w Egipcie w latach 70. XX wieku. Pojazd był połączeniem podwozia T-34-85 i radzieckiej haubicy D-30 kalibru 122 mm.

Pojazdy te wzięły udział w działaniach zbrojnych podczas wojny Jom Kipur (1973). Nieznana ilość pojazdów została zdobyta podczas tego konfliktu przez Siły Obronne Izraela.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Radzieckie haubice D-30 były w powszechnym użyciu Egiptu i Syrii w latach 60. XX wieku. Wojna sześciodniowa (1967) oraz doświadczenia z niej wyciągnięte sprawiły, że armia syryjska podjęła próby zmodyfikowania posiadanego sprzętu[4]. Postanowiono zwiększyć mobilność w terenie haubic D-30 poprzez wykorzystanie posiadanych czołgów T-34-85. W tym celu usunięto wieżę czołgową, a w jej miejsce zamontowano haubicę wraz ze wszystkimi przyrządami celowniczymi. W tym przypadku jednak działo było skierowane do tyłu, aby zachować równowagę pojazdu[2]. Po obu stronach pojazdu znajdowało się po pięć pojemników na amunicję (cztery pociski w każdym). Pojazdy były malowane standardowym syryjskim kamuflażu (ciemna zieleń z brązowymi i piaskowymi łatami)[3].

Podobne prace przeprowadziła egipska fabryka zbrojeniowa na początku lat 70. XX wieku. Podjęto je na podstawie decyzji o zmechanizowaniu egipskiej artylerii polowej. Zdecydowano, że w tym celu wykorzystane zostaną podwozia, uznanych wówczas za przestarzałe w Egipcie, czołgów T-34-85. Podobnie jak w Syrii, usunięto dotychczasową wieżę, ale w jej miejscu zamontowano powiększoną wieżę mającą ochraniać załogę i przyrządy celownicze. Konstrukcja zapewniała możliwość zamontowania haubicy D-30 oraz armaty BS-3 kal. 100 mm. Egipskie pojazdy malowano w jasny piaskowy kolor z szarymi plamami[3].

Pojazdy te wzięły udział w działaniach armii syryjskiej i egipskiej podczas wojny Jom Kipur. Część z nich została przejęta przez Izrael[a][2][4].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Pojazd był połączeniem podwozia czołgu T-34-85 z obracaną mechanicznie haubicą D-30 kal. 122 mm[3]. T-34/122 miał długość ok. 6 m[1][2], szerokość 2,99 m, a wysokość 2,7 m[1]. Po dwóch stronach kadłuba zamontowano po pięć pojemników na pociski, co łącznie dawało zapas 40 pocisków[1]. Załogę pojazdów miało stanowić 6-7 osób[2][4].

T-34/122 napędzany był dwunastocylindrowym silnikiem diesla V2 o mocy 494 KM, co pozwalało na poruszanie się z prędkością 55-60 km/h[1][2]. Pojazd miał baki o pojemności 560 l. Dzięki temu mógł przejechać 300-360 km[1][2].

Haubica D-30 kal. 120 mm mogła strzelać pociskami odłamkowo-burzącymi, kumulacyjnymi i dymnymi[1].

Pojazd mógł pokonywać przeszkody pionowe o wysokości 0,7 m, brody o głębokości 1,3 m oraz rowy o szerokości 2,29 m[1].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Dostępne źródła nie podają, czy Izrael wykorzystywał bojowo zdobyte pojazdy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Chant 2013 ↓, s. 77.
  2. a b c d e f g h T-34/122 (T-122), „Military Factory” [dostęp 2022-03-15].
  3. a b c d Zaloga i Kinnear 1996 ↓, s. 47.
  4. a b c D-30 T-34, „Bejt ha-Totchan” [dostęp 2022-03-16].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]