Tadeusz Burzyński (dziennikarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tadeusz Burzyński (ur. 1 sierpnia 1939 w Nadwornej[1], zm. 30 lipca 1998 we Wrocławiu) – reporter, dziennikarz prasowy, felietonista związany z wrocławską „Gazetą Robotniczą” (później pod nazwą „Gazeta Wrocławska”), w której m.in. przez ponad 20 lat pisał felietony w autorskiej rubryce pt. „Wątpię więc jestem”[2][a] oraz z tygodnikiem „Sprawy i Ludzie”.

Był też krytykiem teatralnym, swoje teksty publikował w „Dialogu”, „Literaturze”, „Odrze, „Scenie”, „Teatrze”. Wiele uwagi poświęcał zjawiskom teatru amatorskiego (OSTATJA w Zgorzelcu) i alternatywnego (Festiwale Teatru Otwartego we Wrocławiu i Teatru Ulicznego w Jeleniej Górze)[3]. Znawca, komentator i interpretator twórczości Jerzego Grotowskiego[1]; współautor (wraz ze Zbigniewem Osińskim) opracowania pt. „Laboratorium Grotowskiego” (Warszawa – Interpress, 1978)[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Część tych felietonów opublikowała w 1984 r. we Wrocławiu Krajowa Agencja Wydawnicza, w formie książkowej (ISBN 83-03-00599-5)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Mój Grotowski. Dziennik Teatralny. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).
  2. Tadeusz Burzyński (1939 – 1998). Stowarzyszenie Dziennikarzy RP, 1998. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).
  3. Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 103.
  4. Laboratorium Grotowskiego. Katalog Bibliotek Uniwersytetu Śląskiego i Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).
  5. Wątpię więc jestem. Katalog Bibliotek Uniwersytetu Śląskiego i Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).