Tadeusz Małachowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Małachowski
Data i miejsce urodzenia

25 października 1928
Żnin

Data śmierci

17 października 1987

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Tadeusz Małachowski (ur. 25 października 1928 w Żninie, zm. 17 października 1987) – polski artysta malarz, rysownik i portrecista.

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. K. Tomorowicza. Wyróżniony wyjazdem stypendialnym do Włoch i Francji. W 1970 roku artysta zaprezentował w warszawskiej „Zachęcie” wybitne cykle obrazów: „Dramaty”, „Wielkie i małe samotności” oraz „Epitafia na temat śmierci”. Za osiągnięcia artystyczne odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi. Jego malarstwo wyróżniało się swoistym doborem kolorów. Galeria jego dzieł znajduje się w Muzeum Ziemi Pałuckiej w Żninie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]